Η Κίνα σχεδιάζει ένα παγκόσμιο δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας!
Ενεργειακός Πόλεμος προ των πυλών μεταξύ Κίνας, ΗΠΑ και Γερμανίας
Ένα παγκόσμιας εμβέλειας και στρατηγικής έργο για ένα δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας, που θα συνδέει χώρες και ηπείρους – με επίκεντρο την Κίνα – ασκώντας μεγάλη οικονομική και πολιτική επιρροή, προωθεί τα τελευταία χρόνια η κινεζική κυβέρνηση.
Ένα σχέδιο που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα που ανταγωνίζονται την Κίνα και οξύνει τις αντιθέσεις, ένα σχέδιο που χαρακτηρίζεται εφάμιλλο της κινεζικής πρωτοβουλίας «Μία Ζώνη, Ενας Δρόμος».
Από γιγαντιαία αιολικά πάρκα στην Αρκτική, μέχρι ηλιακά πάρκα γύρω από τον Ισημερινό, υδροηλεκτρικούς σταθμούς, αξιοποίηση κάθε νέας τεχνολογίας και «πράσινης» Ενέργειας με μεγάλες υποδομές σε διάφορες χώρες, η πρωτοβουλία είναι ιδιαίτερα φιλόδοξη και «αναδιαμορφώνει τον κόσμο».
Η διείσδυση της Κίνας στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία ξεπερνά τα στενά οικονομικά όρια, καθώς τα δίκτυα ηλεκτρικού ρεύματος είναι μια εξαιρετικά κρίσιμη και στρατηγική υποδομή.
Η πρωτοβουλία «Global Energy Interconnection» (Παγκόσμια Ενεργειακή Διασύνδεση) προσδιορίζει ως «εθνική στρατηγική» τη δημιουργία «του πρώτου παγκόσμιου ηλεκτρικού δικτύου στον κόσμο».
Πίσω από την πρωτοβουλία είναι η κινεζική εταιρεία «State Grid Corporation of China» (SGCC).
Η πραγματοποίηση της Παγκόσμιας Ενεργειακής Διασύνδεσης αναμένεται να ολοκληρωθεί έως το 2050, σε τρεις φάσεις:
- Μέχρι το 2020, θα προωθηθεί η περιφερειακή δικτύωση με επενδύσεις σε εγχώρια ενεργειακά δίκτυα και σε άλλες χώρες.
- Μέχρι το 2030, η επέκταση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
- Μέχρι το 2050, θα έχει ολοκληρωθεί η διηπειρωτική διασύνδεση, με διασύνδεση ευρωπαϊκών, ασιατικών και αφρικανικών δικτύων, κάτι που σταδιακά θα πραγματοποιείται όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Έχουν αγοραστεί δίκτυα σε όλο τον κόσμο
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ των «Financial Times», το πρώτο βήμα είναι ήδη σε πλήρη εξέλιξη. Από το 2013, η «State Grid» και άλλες κινεζικές εταιρείες έχουν αγοράσει ηλεκτρικά δίκτυα σε όλο τον κόσμο, επενδύοντας περίπου 123 δισ. δολάρια.
Αντίστοιχες συμφωνίες έχουν γίνει, μεταξύ άλλων, σε Χιλή, Βραζιλία, Ρωσία, Πορτογαλία, Νιγηρία, Νότια Αφρική, Πακιστάν, Αυστραλία και τις Φιλιππίνες, αναφέρει η εφημερίδα, βασιζόμενη σε μελέτη της συμβουλευτικής εταιρείας «RWR Advisory» της Ουάσιγκτον.
Οι κινεζικές εταιρείες ανακοίνωσαν – τα τελευταία 5 χρόνια – επενδύσεις ύψους 102 δισ. δολαρίων για την κατασκευή ή την απόκτηση περιφερειακών δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας, συνολικά για 83 έργα σε Λατινική Αμερική, Αφρική, Ευρώπη.
Τα υπόλοιπα 21 δισ. δολάρια έχουν δοθεί από τους Κινέζους παγκοσμίως ως δάνεια για τέτοια έργα. Εάν προστεθούν όλες οι επενδύσεις σε σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, το ποσό ανέρχεται στα 452 δισ. δολάρια.
Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται και υπάρχει έντονος ανταγωνισμός στην απόκτηση δικτύων Ενέργειας.
Καθόλου τυχαία, στην ΕΕ υπάρχει μια ολόκληρη συζήτηση για μια κοινή στάση απέναντι στην Κίνα, η οποία θα πρέπει να βρίσκει «τείχος» στην προσπάθειά της για απόκτηση στρατηγικών τομέων της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Φυσικά, κάθε ευρωπαϊκό κράτος – μέλος διαπραγματεύεται και συνεργάζεται με την Κίνα ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντά του, σε ανταγωνισμό με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά.
Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό «Spiegel», η «State Grid» προσπάθησε τον περασμένο Φλεβάρη να «πατήσει πόδι» στη Γερμανία και να αναλάβει ποσοστό 20% στην εταιρεία παροχής ηλεκτρικού ρεύματος «50Hertz».
Αυτό προκάλεσε δυσαρέσκεια στη γερμανική κυβέρνηση, καθώς τα δίκτυα Ενέργειας θεωρούνται ιδιαίτερα «ευαίσθητες» υποδομές.
Το μερίδιο πήγε τελικά στη βελγική εταιρεία «Elia», η οποία αύξησε τη συμμετοχή της στην «50Hertz» από 60% σε 80%, εμποδίζοντας έτσι τους Κινέζους να εισέλθουν στη γερμανική εταιρεία.
Πολιτική και γεωπολιτική επιρροή
Ο Πρόεδρος της Κίνας, Xi Jinping, ήδη από τον Σεπτέμβρη του 2015, πριν από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, είχε διεξαγάγει μια «εκστρατεία» υπέρ ενός παγκόσμιου ενεργειακού δικτύου, υποτίθεται για τη «διανομή της ευημερίας» και ως «μια συμβολή στην παγκόσμια ειρήνη», προσπαθώντας να αντικρούσει αυτούς που λένε ότι στόχος της Κίνας είναι να κατέχει και να λειτουργεί ηλεκτρικά δίκτυα ανά τον κόσμο.
Φυσικά, τόσο οι σκοποί της Κίνας είναι ολοφάνεροι όσο και οι ανησυχίες των ανταγωνιστών της – ΗΠΑ, Γερμανία, ΕΕ κ.ά. – αναμενόμενες.
Οι υπόλοιπες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις βλέπουν τις μεγάλες κινεζικές επενδύσεις ως ένα «συμπλήρωμα» της φιλόδοξης πρωτοβουλίας «Μια Ζώνη, Ενας Δρόμος», με στόχο να συνδεθεί στενότερα η Κίνα με άλλες χώρες και ηπείρους κατά μήκος των παλιών εμπορικών οδών του «δρόμου του μεταξιού».
Περίπου 900 δισ. δολάρια υπολογίζεται ότι θα επενδυθούν σε περισσότερες από 80 χώρες από κινεζικά και άλλα μονοπώλια για την κατασκευή αγωγών, σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, δρόμων, σιδηροδρόμων, λιμένων και αεροδρομίων.
Εξάλλου, πάντα η Κίνα επενδύει «στρατηγικά» κι:
«είναι γνωστό ότι συνυφαίνει τις οικονομικές, διπλωματικές και στρατηγικές πρωτοβουλίες της. […] Ετσι, η επέκτασή της στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, έναν τομέα από τον οποίο εξαρτάται άμεσα η λειτουργία της βιομηχανίας, μέχρι και η καθημερινή ζωή των ανθρώπων, στοχεύει σε πολιτική και γεωπολιτική επιρροή, πέρα από τα οικονομικά οφέλη»,
σημειώνουν στελέχη της αμερικανικής «RWR Advisory».
Ένα «φαινόμενο Σπούτνικ»
Το σχέδιο για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας μπορεί να καταστεί δυνατό μόνο με μια νέα τεχνολογία, στην οποία η Κίνα κατακτά ολοένα και περισσότερο την υπεροχή.
Πρόκειται για τη λεγόμενη τεχνολογία εξαιρετικά υψηλής τάσης (UHV), στην οποία μεταφέρονται 800.000 βολτ μέσω καλωδίων DC (συνεχές ρεύμα) ή έως και 1,1 εκατ. βολτ μέσω συστημάτων AC (εναλλασσόμενο ρεύμα).
Αυτή η τεχνολογία επιτρέπει τη μεταφορά Ενέργειας σε πολύ μεγάλες αποστάσεις με συγκριτικά χαμηλές απώλειες.
Ενώ οι γερμανικές εταιρείες ακόμα εργάζονται σε τέτοιες λύσεις, τα καλώδια UHV χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια στην Κίνα σε μεγάλη κλίμακα.
Η τεχνολογία UHV επέτρεψε στην Κίνα να προχωρήσει στην κατασκευή φράγματος στη δυτική ορεινή ενδοχώρα της και στη συνέχεια να μεταφέρει ηλεκτρική ενέργεια χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στη βιομηχανική ανατολική ακτή της.
Μόλις ολοκληρώθηκε το φράγμα και άλλα έργα υποδομής, η δυτική Κίνα είχε πλεόνασμα Ενέργειας, έτσι η «State Grid» πρότεινε το 2016 να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία UHV για να εξάγει Ενέργεια, τόσο μακριά όσο η Γερμανία.
Ακόμη ένα παράδειγμα είναι το γειτονικό Λάος, όπου κινεζικές επενδύσεις στο ηλεκτρικό δίκτυο δεν στοχεύουν στην περιορισμένη εγχώρια αγορά, αλλά στο να καταστεί η χώρα περιφερειακός κόμβος Ενέργειας, από όπου θα εξάγεται ηλεκτρική ενέργεια προς την υπόλοιπη Νοτιοανατολική Ασία.
Χαρακτηριστική της μεγάλης βαρύτητας που έχει η ανάπτυξη αυτής της παραγωγικής ικανότητας της Κίνας είναι η δήλωση του πρώην υπ. Ενέργειας των ΗΠΑ και νομπελίστα Φυσικού, Στίβεν Τσου που αποκάλεσε την «επανάσταση» στην τεχνολογία UHV της Κίνας «ένα φαινόμενο Σπούτνικ».
Δηλαδή όπως το 1957, όταν οι Ρώσοι έστειλαν τον πρώτο δορυφόρο στο διάστημα – πριν από τους Αμερικανούς και συγκλονίζοντας όλο τον κόσμο – έτσι σήμερα οι Κινέζοι έχουν αποκτήσει ένα αντίστοιχης σημασίας τεχνολογικό προβάδισμα στα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας.
Ε. Μ.
Πηγή: Ριζοσπάστης
