Μπαρτσελιώμα: Η πραγματική ταπείνωση δεν είναι το 8-2
Το ιστορικό 8-2, ο εξευτελισμός της Μπαρτσελόνα από την Μπάγερν, είναι η ιστορία από το «Μίσος» του Κασοβίτς.
«Ένας τύπος πέφτει στο κενό από την κορυφή ενός ουρανοξύστη. Καθώς περνάει από κάθε όροφο, μονολογεί για να καθησυχάσει τον εαυτό του.
Ως εδώ, όλα καλά. Ως εδώ, όλα καλά. Ως εδώ, όλα καλά. Σημασία όμως δεν έχει η πτώση, αλλά η πρόσκρουση».
Το 8-2 δεν είναι ένας ακόμα όροφος, είναι η πρόσκρουση, το φινάλε της πτώσης. Η Μπαρτσελόνα χτύπησε στο τσιμέντο και έγινε χίλια κομμάτια.
«Είναι ο πάτος» δήλωσε ο Πικέ.
Το τέλος της αυταπάτης
Η Μπαρτσελόνα είναι εδώ και πολύ καιρό αυτός ο τύπος, η ομάδα που είναι σε ελεύθερη πτώση. Σε κάθε όροφο, έλεγε «ως εδώ όλα καλά».
Τεσσάρα από την Παρί το 2017, όλα καλά γιατί ήρθε η remontada.
Τριάρα από τη Γιουβέντους στον επόμενο γύρο, «όλα καλά».
Τριάδα από τη Ρόμα που ανέτρεψε το 4-1 το 2018, «όλα καλά».
Τεσσάρα από τη Λίβερπουλ που ανέτρεψε πέρσι το 3-0, «όλα καλά».
Το 8-2 από την Μπάγερν δεν έχει «όλα καλά», είναι το τέλος της αυταπάτης και του καθησυχασμού.
Τίποτα δεν την έκανε να αλλάξει ρότα
Θα μου πείτε:
«Μα τι λες, όλοι αυτοί οι αποκλεισμοί έφερναν γκρίνια, κρίση, απολύσεις, αλλαγές, τι όλα καλά».
Ναι, δεν έφεραν όμως ποτέ μια παραδοχή πως το συνολικό πλάνο του συλλόγου πρέπει να αλλάξει. Εδώ και χρόνια η Μπαρτσελόνα διοικείται με ερασιτεχνικό, αυτοκτονικό τρόπο.
Και κανένας αποκλεισμός, καμία αποτυχία, καμία λανθασμένη μεταγραφική επιλογή δεν κατάφερε να κάνει την Μπαρτσελόνα να κοιτάξει την πραγματικότητα και να πει:
«Κάνουμε λάθος, πρέπει να το πάρουμε αλλιώς».
Η Μπαρτσελόνα ήταν σε ελεύθερη πτώση και έλεγε:
«Όλα καλά, συνεχίζουμε στην ίδια ρότα. Κρατάμε τον προπονητή ή αλλάζουμε τον προπονητή, αλλά πάνω από όλα, συνεχίζουμε να πετάμε εκατομμύρια χωρίς την ελάχιστη ποδοσφαιρική λογική, να τα καίμε χωρίς η ομάδα να επωφελείται έστω και λίγο».
Μπαρτσελιώμα: Η πραγματική ταπείνωση δεν είναι το 8-2
Νομίζετε πως η ταπείνωση είναι το 8-2; Είναι, αλλά ακόμα κι ένα τέτοιο σκορ μπορεί να συμβεί, είναι μέρος του παιχνιδιού. Παίζει και ο αντίπαλος.
Πραγματική ταπείνωση για έναν σύλλογο είναι αυτά που ελέγχει ο ίδιος, όχι αυτά που του προκαλεί ο αντίπαλος.
Τι εννοούμε;
Στο 8-2 της Λισαβόνας υπήρχαν στις συνθέσεις των ομάδων τρεις από τις έξι πιο ακριβές μεταγραφές στην ιστορία του ποδοσφαίρου, που είναι και οι τρεις πιο ακριβές μεταγραφές στην ιστορία της Μπαρτσελόνα.
Ο Γκριεζμάν, αγοράστηκε για 120 εκατομμύρια, δεν ξεκίνησε το ματς, μπήκε ως αλλαγή.
Ο Ντεμπελέ, αγοράστηκε για 138 εκατομμύρια, έμεινε στον πάγκο, δεν έπαιξε λεπτό.
Ο Κουτίνιο, αγοράστηκε για 145 εκατομμύρια, έπαιξε ως αλλαγή. Με την φανέλα της Μπάγερν. Μπήκε στο ματς, έδωσε μια ασίστ έβαλε δύο γκολ.
Αυτός πήγε το λαχείο στο 8
Αυτός πήγε το ματς από την πεντάρα στην ιστορική οκτάρα. Αυτός, η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία της Μπαρτσελόνα, αυτός που είναι ακόμα ιδιοκτησία του συλλόγου, αυτός που αγοράστηκε για 145 εκατομμύρια ευρώ έπαιξε ως αντίπαλος της ομάδας που τον πλήρωσε ένα καράβι λεφτά και «φρόντισε» το λαχείο να λήξει στο οκτώ.
Αυτό είναι ταπείνωση.
Τετρακόσια εκατομμύρια ευρώ για αγορές τριών παικτών που ο ένας δεν έπαιξε, ο άλλος μπήκε αλλαγή, απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα και ο τρίτος έπαιξε για τον αντίπαλο, μπήκε για να βάλει το καρφί στο φέρετρο.
Κα οι 14 παίκτες της Λίβερπουλ που έπαιξαν στον περσινό τελικό στη Μαδρίτη κόστισαν συνολικά λιγότερο από αυτούς τους τρεις.
Ένα δισεκατομύριο για παίκτες από το 2015
Ένα δισ. έχει δώσει η Μπαρτσελόνα για αγορές παικτών από την κατάκτηση του Champions League το 2015 μέχρι και σήμερα.
Ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Και δεν είναι πρόβλημα που έχει δώσει τόσα λεφτά για να μην παίζει καν τελικό, για να αποκλείεται με διασυρμούς. Είπαμε, παίζει και ο αντίπαλος, τα λεφτά δεν κερδίζουν τα πάντα.
Πρόβλημα, ερασιτεχνισμός, αυτοκτονία είναι ότι κοιτάς τη λίστα των παικτών που κόστισαν ένα δισ για να αγοραστούν και δυσκολεύεσαι να βρεις το πλάνο πίσω από αυτές τις κινήσεις και να μετρήσεις πόσες αποδείχθηκαν πετυχημένες.
Ο Τουράν ήταν τελειωμενος και υπέρβαρος, ο Παουλίνιο, ένας ληστής που έπαιζε στην Κίνα.
Ο Βιδάλ παλαίμαχος σε ομάδα με ήδη γερασμένο κέντρο και κορμό, ο Μάλκολμ έφυγε μετά από έναν χρόνο για να πάει στη Ζενίτ, ο Λενγκλέ καμία σχέση με το επίπεδο του συλλόγου.
Ο Ουμτιτί πρέπει να είναι ο μοναδικός Γάλλος στόπερ που χειροτέρευσε τα τελευταία χρόνια.
Ο Σεμέδο να ξεφτιλίζεται από τον παιχταρά τον Ντέιβις, Γκόμες και Ντιν για να παίζουν στην Έβερτον. Ο Κουτίνιο να πηγαίνει δανεικός στην Μπάγερν μετά από μιάμιση σεζόν.
Δεν υπάρχει ομάδα που να ξόδευε αυτά τα λεφτά και να μην έφτιαχνε κάτι καλό.
Κάτι που μπορεί να μην έπαιρνε το Champions League, γιατί εκεί χρειάζεται και τύχη, αλλά κάτι που θα το έβλεπες και θα έλεγες «καλή ομάδα, δυνατή».
Κάτι που θα είχε μέλλον, κάτι που θα ήταν υγιές, ένα σωστό περιβάλλον για τα τελευταία χρόνια της καριέρας του Μέσι.
Το πιο ακριβό τίποτα που έχουμε δει ποτέ – Μπαρτσελιώμα: Η πραγματική ταπείνωση δεν είναι το 8-2…
Αντιθέτως, φτιάχτηκε το πιο ακριβό τίποτα που έχουμε δει ποτέ και μάλιστα ένα τίποτα χωρίς μέλλον, αφού η ενδεκάδα που έφαγε τα οκτώ έχει μέσο όρο ηλικίας πάνω από τα 32.
Ένα γερασμένο τίποτα, που αυτή τη στιγμή είναι το πιο ακριβοπληρωμένο ρόστερ στον πλανήτη σε μέσο όρο συμβολαίων. Όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, σε όλα τα σπορ.
Οι παίκτες της πρώτης ομάδας της Μπαρτσελόνα αμείβονται κατά μέσο όρο με 10.8 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
Ο υψηλότερος μέσος όρος στον κόσμο, πάνω από κάθε ποδοσφαιρική ομάδα, κάθε ομάδα του NBA, του NFL, του μπέιζμπολ.
Ο Ντεμπελέ με μιάμιση καλή σεζόν θεωρήθηκε παίκτης για 125 εκατομμύρια αγορά και ετήσιο συμβόλαιο 12 εκατομμύρια ευρώ, περισσότερα από όσα παίρνει ο Σαλάχ ή ο Μανέ.
Δόθηκαν 120 εκατομμύρια για τον Γκριεζμάν, για έναν παίκτη που παίζει δεύτερος φορ, ενώ στην ομάδα υπάρχει ο Μέσι.
Και σαν να μην έφταναν τα 120 που πήρε η Ατλέτικο, σαν να μην έφτανε το γεγονός πως ο Γάλλος πατάει στον ίδιο χώρο με τον Μέσι, ο Γκριεζμάν έχει συμβόλαιο 45 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
Το ξαναγράφω, ο Γκριεζμάν παίρνει 45 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο.
Ο Ντε Γιονγκ ήταν μια σπάνια κίνηση με ποδοσφαιρική λογική, ένας παίκτης που έπρεπε να πάρει η Μπαρτσελόνα και καλώς τον πήρε.
Όμως, αν τα 75 εκατομμύρια που πήρε ο Άγιαξ σας φαίνονται πολλά, σκέφτείτε πως στον Ντε Γιονγκ δώθηκε συμβόλαιο 20 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο.
Είκοσι εκατομμύρια το χρόνο σε 21χρονο, πόσα θα του δώσουν στην ανανέωση του συμβολαίου;
Και το έργο συνεχίζεται
Επίτηδες δεν θα μπορούσε κανείς ούτε να δώσει αυτά τα λεφτά για αγορές, ούτε να επιλέξει αυτούς τους παίκτες, ούτε να δώσει αυτά τα συμβόλαια.
Και φυσικά το έργο συνεχίζεται.
Η Μπαρτσελόνα δίνει με 72 εκατομμύρια τον 23χρονο Αρτούρ (που παίρνει «μόνο» πέντε εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο) για να πάρει με 60 τον 30χρονο Πιάνιτς.
Γιατί; Πως προκύπτει πως ο Πιάνιτς στα 30 πρέπει να έρθει στην Μπαρτσελόνα, που ακριβώς θα παίξει, τι δουλειά θα κάνει και από που κι ως που κοστίζει 60 εκατομμύρια ευρώ σ’αυτήν την ηλικία;
Ούτε press, ούτε passing game
Όλα τα παραπάνω είναι λόγοι να αφήσεις στην άκρη το ποδόσφαιρο. Τι να πεις για το 8-2, τον Βαλβέρδε, τον Σετιέν;
Έβλεπες την Μπάγερν, έβλεπες την Μπαρτσελόνα και πριν καν γίνει η σέντρα ήξερες ότι το λογικό θα είναι ο διασυρμός, απλώς όχι με οκτώ γκολ.
Το 2017 απέναντι στην Παρί είδαμε για πρώτη φορά την Μπαρτσελόνα να διασύρεται επειδή δεν μπορεί πια να πιέσει.
Αυτο παγιώθηκε και ήρθε το 2020 η στιγμή να δούμε την Μπαρτσελόνα να μην μπορεί να περάσει με πάσες τη σέντρα ή ακόμα και να βγει από την περιοχή.
Η ομάδα που έφερε το πρες και το passing game στη σύγχρονη εποχή δεν μπορεί πλέον να κάνει τίποτα από τα δύο και διασύρεται.
Γερασμένη, ακριβοπληρωμένη, αλαζονική.
Κερδίζει με τον Μέσι της ομάδας της La Liga που δεν πιέζουν, παίρνει τα πρωταθλήματα και κάθε χρόνο κάνει τάχα κινήσεις που θα της φέρουν ξανά το Champions League, ενώ στην ουσία είναι κινήσεις που τη διαλύουν, τη χειροτερεύουν.
Σπίρτο και φωτιά – Μπαρτσελιώμα: Η πραγματική ταπείνωση δεν είναι το 8-2…
Αν ένας οπαδός της Ρεάλ αναλάμβανε το 2015 την Μπαρτσελόνα για να την καταστρέψει, αποκλείεται να τα έκανε όλα αυτά.
Θα φοβόταν ότι θα τον λιντσάρουν ή μπορεί να έμπαινε και στον πειρασμό να κάνει που και που κάτι σωστό.
Μπορεί ακόμα και να ερωτευόταν τον Μέσι και να αποφάσιζε να αφήσει στην άκρη το πλάνο της καταστροφής, να προσπαθούσε να φτιάξει κάτι κανονικό, υγιές γύρω από τον κοντό.
Ή έστω να του έλεγε «φύγε από εδώ, τούτη η γη τους θέλει σπίρτο και φωτια».
Έγκαιρα, πριν ο Μέσι πατήσει τα 30.
Κατορθώματα
Δεν έγινε έτσι, ο Μέσι έμεινε και έσκασε κι αυτός στο τσιμέντο, έγινε χίλια κομμάτια.
Ίσως τώρα, με αυτό το 8-2, να έγινε σε κάποιους κατανοητό πως μπορεί και τα πιο σπουδαία από όλα τα κατορθώματα της καριέρας του να είναι αυτά τα τρία πρωταθλήματα που έχει πάρει από το 2015 με αυτήν την ομάδα, σ’ αυτό το αυτοκτονικό περιβάλλον.
Πηγή: Sport24
