Ο σκοπός της διπλής ρίψης σε Χιροσίμα – Ναγκασάκι!
Μετά την καταστροφή της Χιροσίμα, η ρίψη ατομικής βόμβας και στο Ναγκασάκι, ολοκληρώνει το ιμπεριαλιστικό έγκλημα των ΗΠΑ
Στις 6 Αυγούστου 1945, ώρα 1:37 πμ, τρία ανιχνευτικά αεροπλάνα των ΗΠΑ απογειώνονται από τη νήσο Τινιάν.
Μισή ώρα αργότερα, ακολουθεί ένα ακόμα βομβαρδιστικό Β–29, το «Enola Gay» με αποστολή να ρίξει ατομική βόμβα πάνω σε πραγματικό στόχο.
Στις 7:09 πμ τα ανιχνευτικά αναγγέλλουν ότι:
«Ο ουρανός είναι αίθριος πάνω από τη Χιροσίμα».
Στις 8:15 πμ, η 4.500 κιλών βόμβα πέφτει και μια τρομερή αστραπή τυφλώνει τους πιλότους.
Έπειτα, ένα τεράστιο κόκκινο μανιτάρι[1] υψώνεται στον ουρανό.
Τι είχε συμβεί;
Ο Ιάπωνας καθηγητής Αράτα Οσάντα γράφει:
«Εκείνο το πρωί, στις 7.30 είχε σημάνει συναγερμός, αλλά έπαψε αμέσως μετά. Επακολούθησε η έκρηξη της μοιραίας βόμβας πάνω από το εμπορικό κέντρο της Χιροσίμα. Το συμβάν ήταν πέρα για πέρα ξαφνικό, γιατί όλοι ήταν συνηθισμένοι σε αναγνωριστικές πτήσεις.
Πλήθος από εργαζόμενους, όπως απασχολούμενοι σε υποχρεωτικά έργα, εθελόντριες γυναίκες κι οι περισσότεροι μαθητές από τη Β’ Γυμνασίου και πάνω, ήταν απασχολημένοι με τη δουλειά τους, σε ειδικούς χώρους που απείχαν πάνω από 4 χιλιόμετρα από το κέντρο της έκρηξης και να γλιτώσουν.
Πολλά μικρά παιδιά προσχολικής ηλικίας έπαιζαν στα σπίτια τους ή στους δρόμους της γειτονιάς τους.
Οι μαθητές της Α’ και Β’ Δημοτικού έκαναν μάθημα σε προσωρινές αίθουσες, είτε στους ναούς και τις εκκλησίες της περιοχή τους ή βρίσκονταν καθ’ οδόν προς το σχολείο τους.
Οι περισσότεροι καταστηματάρχες είχαν ήδη ανοίξει τα μαγαζιά τους. Στο κεντρικό τμήμα της πόλης, γινόταν η πραγματοποίηση ενός μεγάλης κλίμακας σχεδίου, το οποίο αποσκοπούσε στην κατεδάφιση ενός μεγάλου αριθμού σπιτιών προς σχηματισμό αντιπυρικών ζωνών».[2]
Έτσι βρήκε τη Χιροσίμα ο θάνατος κι η καταστροφή που σκόρπισε η ατομική βόμβα.
Ατομική βόμβα – Ο σκοπός της διπλής ρίψης σε Χιροσίμα – Ναγκασάκι
Ο Ρεμόν Καρτιέ δίνει την εικόνα της φρίκης:
«Σύμφωνα με τον κανόνα, δεν είχε δοθεί το σύνθημα του συναγερμού για αεροπλάνα μεμονωμένα που πετούν από πάνω της.
Μια τρομακτική αστραπή την κατάπιε, αφήνοντας πίσω της μια κολοσσιαία πυρκαγιά, που διαδόθηκε στο δευτερόλεπτο. Τα οχήματα έμειναν γεμάτα με τους απανθρακωμένους επιβάτες τους στριμωγμένους στα καθίσματα ή στοιβαγμένους όρθιους στους εξώστες.
Ένας άνεμος ταχύτητας 1.200 χλμ. την ώρα σηκώθηκε και γκρέμισε τους τοίχους σε μια ακτίνα 1,5 χλμ. θρυμματίζοντας τα τζάμια των παραθύρων ακόμα και σε απόσταση 12 χλμ. από το σημείο Μηδέν.
Ένας πύρινος κυκλώνας στροβιλιζόταν επί έξι ώρες. Έπειτα στους επιζώντες διαπιστώθηκαν παράξενα φαινόμενα: εμετοί, διάρροιες εξαιρετικής εντάσεως, πλήθος μικρών αιμορραγιών στο στόμα και στο λαιμό. Πολλά από τα θύματα που παρουσίασαν συμπτώματα πεθαίνουν.
Ο απολογισμός: 78.150 νεκροί, 9.284 βαριά τραυματίες και 13.938 εξαφανισθέντες. Δεν υπολογίζονται μέσα σ’ αυτούς οι 40.000 στρατιωτικοί, από τους οποίους οι μισοί υπήρξαν θύματα της εκρήξεως.
Το γενικό στρατηγείο της 2ης στρατιάς, η έδρα της περιφερειακής διοικήσεως της δύσεως, η στρατιωτική σχολή και το στρατιωτικό νοσοκομείο εκμηδενίσθηκαν».[3]
Οι σοβιετικές ιστορικές πηγές παρουσιάζουν την εικόνα της καταστροφής ακόμη μεγαλύτερη:
«Για μια στιγμή άναψε ένα εκτυφλωτικό φως. Σχηματίστηκε ένα γιγάντιο σύννεφο σε σχήμα μανιταριού. Η πόλη σκεπάστηκε με κουβάρια καπνό. Σε ακτίνα 4 χιλιομέτρων από το επίκεντρο της έκρηξης, φούντωσαν πυρκαγιές, τα 9/10 από τα σπίτια της Χιροσίμα έγιναν στάχτη. Άνθρωποι πέθαιναν από εγκαύματα, από το εκρηκτικό κύμα. Στη Χιροσίμα ξετυλίγονταν εικόνες γεμάτες απ’ όλες ταυτόχρονα τις φρικαλεότητες της κόλασης».[4]
Κι ο Γ. Α. Ντεμπόριν προσθέτει:
«Οι ιθύνοντες κύκλοι των ΗΠΑ έδειξαν πλήρη περιφρόνηση προς τους πιο στοιχειώδεις κανόνες του διεθνούς δικαίου, τα έθιμα του πολέμου και τις αρχές του ανθρωπισμού. Όπως αναφέρουν οι Ιάπωνες συγγραφείς, στη Χιροσίμα σκοτώθηκαν όχι λιγότεροι από 247.000 άνθρωποι».[5]
Ο υπόλοιπος κόσμος έμαθε για τη ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα από τις ανακοινώσεις που έκανε ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Χάρι Τρούμαν, την ίδια ημέρα της καταστροφής:
«Ατομική βόμβα, βόμβα συνδυασμένη με την βασικήν δύναμιν του σύμπαντος, τη δύναμιν εκ της οποίας και ο ήλιος αντλεί την ιδικήν του, εξαπελύθη εναντίον εκείνων που έφεραν τον πόλεμον εις την Απω Ανατολήν.
Εδαπανήσαμεν 2.000 εκατομμύρια δολάρια διά την πρωτοφανούς μεγέθους εις την ιστορίαν επιστημονικήν αυτήν κερδοσκοπίαν και ενικήσαμεν.
Θα προβώ εις περαιτέρω μελέτας και θ’ απευθύνω κι άλλας συστάσεις προς το Κογκρέσον ως προς τον τρόπον καθ’ ον η ατομική δύναμις θα αποβή μέσον πανίσχυρον και αναγκαστικής επιδράσεως προς διατήρησιν της παγκοσμίου ειρήνης».[6]
Ατομική βόμβα – Ο σκοπός της διπλής ρίψης σε Χιροσίμα – Ναγκασάκι
Οι τελευταίες αυτές φράσεις του Τρούμαν ήταν ένας σαφής απειλητικός υπαινιγμός προς τους λαούς της Γης κι ειδικότερα προς το παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα και την ΕΣΣΔ, πως οι ΗΠΑ έχουν πλέον τον τρόπο να εκβιάσουν υποταγή στη θέλησή τους.
Οι ΗΠΑ ξεκίνησαν της εργασίες κατασκευής ατομικών όπλων, μαζί με τη Μ. Βρετανία, το καλοκαίρι του 1940.
Περί τα τέλη Απριλίου του 1945, η ατομική βόμβα ήταν πια πολύ κοντά αλλά εκείνη τη χρονική στιγμή κανείς δε θεωρούσε ότι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως όπλο, απαραίτητο για τον τερματισμό του πολέμου.
Η Γερμανία είχε ήδη καταρρεύσει κι οι πάντες θεωρούσαν βέβαιη την ιαπωνική συνθηκολόγηση, καθώς κι η ΕΣΣΔ έμπαινε στον πόλεμο εναντίον της.
16 Ιουλίου 1945, στην έρημο του Νέου Μεξικού έγινε η πρώτη πετυχημένη ατομική έκρηξη. Η ατομική βόμβα ήταν ήδη γεγονός.
Την επομένη, τα νέα ταξίδεψαν στο Πότσδαμ, όπου άρχιζε η διάσκεψη των τριών ηγετών της αντιφασιστικής συμμαχίας κι ο Τρούμαν με τον Τσώρτσιλ τα υποδέχτηκαν με ικανοποίηση.
Έτσι, αποφάσισαν να ενημερώσουν τον Στάλιν, με σκοπό να διακριβώσουν την αντίδρασή του, αλλά και να απευθύνουν μια σαφή προειδοποίηση προς την ΕΣΣΔ, σχετικά με τις προθέσεις τους.
Γράφει ο Τσώρτσιλ στα απομνημονεύματά του:
«Στις 24 Ιουλίου καθώς ετοιμαζόμεθα να αφήσωμε τη στρογγυλή τράπεζα κι είμαστε κατά ομάδες από δύο ή τρεις πριν χωρίσωμε, είδα τον Πρόεδρο να διευθύνεται προς τον Στάλιν, και τους δυο τους να συζητούν μόνοι τους με τους διερμηνείς.
Εγνώριζα τι θα έλεγε ο Πρόεδρος. Ήταν κεφαλαιώδες να δω με τι τρόπο θ’ αντιδρούσε ο Στάλιν.
Έμεινα με τη βεβαιότητα ότι δεν είχε την παραμικρή ιδέα για τη σπουδαιότητα αυτού που του απεκάλυπταν. Ήταν φανερό, η ατομική βόμβα δεν ήταν καθόλου μέσα στις απασχολήσεις του ούτε στις έντονες προσπάθειές του.
Ενώ περιμέναμε τα αυτοκίνητά μας, ευρέθην και πάλιν κοντά στον Τρούμαν. «Πώς του εφάνη;», τον ερώτησα. «Δε μου έκανε την παραμικρή ερώτηση», μου απάντησε».[7]
Στην πραγματικότητα, ο Στάλιν προσποιήθηκε ότι δεν κατάλαβε τι ακριβώς είπε ο Τρούμαν.
Γράφει ο στρατάρχης Ζούκοφ:
«Δε θυμούμαι ακριβώς ποια ημερομηνία, μετά τη συνεδρίαση των αρχηγών των κυβερνήσεων, ο Τρούμαν γνωστοποίησε στον Στάλιν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέχουν βόμβα ασυνήθιστα μεγάλης ισχύος, χωρίς να την αποκαλέσει ατομικό όπλο.
Τη στιγμή που έλεγε αυτό ο Τρούμαν, όπως έγραφαν κατόπιν στο εξωτερικό, ο Τσώρτσιλ κοιτούσε κατάματα το Στάλιν που δεν εκδήλωσε τα συναισθήματά του, προσποιούμενος πως δε βρήκε τίποτα το ιδιαίτερο στα λόγια του Τρούμαν.
Τόσο ο Τσώρτσιλ, όσο και πολλοί άλλοι Αγγλοαμερικανοί συγγραφείς, θεωρούσαν κατόπιν ότι ίσως ο Στάλιν δεν κατάλαβε την πραγματική σημασία αυτών που του είπε ο Τρούμαν.
Ο Στάλιν όμως, αφού επέστρεψε από τη συνεδρίαση, μίλησε παρουσία μου στον Β. Μ. Μόλοτοφ για τη συζήτηση αυτή με τον Τρούμαν.
Ο Μόλοτοφ του είπε αμέσως: «Θέλουν να εκβιάσουν».
Ο Στάλιν γέλασε.
«Ας τους να λένε. Θα πρέπει σήμερα κιόλας να ξανασυζητήσουμε με τον Κουρτσάτοφ για να επιταχυνθεί η δουλειά μας».
Κατάλαβα ότι ο Στάλιν εννοούσε την ατομική βόμβα».[8]
Το πόσο δραματικά άλλαζε ο συσχετισμός σε βάρος της ΕΣΣΔ και του διεθνούς επαναστατικού κινήματος είχαν την ευκαιρία να το κατανοήσουν με τη χρήση του ατομικού όπλου στη Χιροσίμα.
Μάλιστα, τρεις μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου 1945, οι Αμερικανοί έριξαν και 2η ατομική βόμβα στο Ναγκασάκι, προκαλώντας αντίστοιχη καταστροφή και περίπου 200.000 νεκρούς και τραυματίες.[9]
Επρόκειτο για ένα δεύτερο – εξίσου φρικιαστικό με το πρώτο – έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, που όμοιό του δεν έχει ξαναγίνει…
Στόχος δεν ήταν ο πόλεμος, αλλά ο μεταπολεμικός κόσμος. Το επιβεβαιώνει και ο Τσώρτσιλ, ο οποίος γράφει στα απομνημονεύματά του:
«Θα ήταν λάθος να πιστέψωμε ότι η τύχη της Ιαπωνίας ερρυθμίσθη από την ατομική βόμβα. Η ήττα της ήτο βεβαία πριν ριφθή η πρώτη βόμβα».[10]
Σημειώσεις:
[1]. Ρεμόν Καρτιέ: «Ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου», Εκδόσεις «Πάπυρος», τόμος Β’, σελ. 564.
[2]. «Τα παιδιά της Χιροσίμα», εκδόσεις «Μπουκουμάνη», σελ. 29 – 30.
[3]. Ρεμόν Καρτιέ: «Ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου», Εκδόσεις «Πάπυρος», τόμος Β’, σελ. 565–566.
[4]. Ακαδημία Επιστημών ΕΣΣΔ: «Παγκόσμια Ιστορία», εκδόσεις «Μέλισσα», τόμος 11, σελ. 709-710.
[5]. Υπ. Αμύνης της ΕΣΣΔ – Γ. Α. Ντεμπόριν: «Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος», εκδόσεις «20ός Αιώνας», Αθήνα 1959, σελ. 459.
[6]. Εφημερίδα «Καθημερινή» 7/8/1945.
[7]. Ουίνστον Τσώρτσιλ: «2ος Παγκόσμιος Πόλεμος», εκδόσεις «Ελληνική Μορφωτική Εστία», τόμος ΣΤ’, σελ. 475 – 475.
[8]. Στρατάρχης Γ. Κ. Ζούκοφ: «Αναμνήσεις και στοχασμοί», Εκδόσεις Σ.Ε., τόμος Β`, σελ. 476 – 477.
[9]. Υπ. Αμύνης της ΕΣΣΔ – Γ. Α. Ντεμπόριν: «Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος», εκδόσεις «20ός Αιώνας», Αθήνα 1959, σελ. 459.
[10]. Ουίνστον Τσώρτσιλ: «2ος Παγκόσμιος Πόλεμος», εκδόσεις «Ελληνική Μορφωτική Εστία», τόμος ΣΤ’, σελ. 464.
Πηγή: Ριζοσπάστης
