«Ασύμμετρα φαινόμενα» – Η Αλληλεγγύη μας κι η Ανάπτυξή τους!
Όταν η γη είναι εμπόρευμα η αλληλεγγύη είναι τ’ όπλο!
Μία ακόμα τραγωδία ήρθε να ξεγυμνώσει μπροστά στα μάτια μας ξεκάθαρα αυτό που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση ως ανάπτυξη και επιτυχία του ελληνικού προγράμματος.
Νομίζω, είναι πλέον πασιφανές και κατηγορηματικά έγκυρο να πούμε ότι μετά από τόσα χρόνια μνημονίων έχουν αποψιλωθεί κυριολεκτικά οι κρατικές δομές και υπηρεσίες.
Δεν έχουν αφήσει καμιά δομή που να μπορεί να σταθεί και να ανταπεξέλθει κανονικά στις υπηρεσίες που πρέπει να προσφέρει.
Το τραγικότερο όμως, σε όλη την υπόθεση, είναι οι δηλώσεις Τσίπρα. Καθόλου δεν θα φανεί παράξενο αν πούμε ότι ακολουθώντας τις ίδιες πολιτικές, ακολουθούν και τις ίδιες πρακτικές και τις ίδιες δηλώσεις.
Το «ασύμμετρο φαινόμενο» δεν είναι παρά η νέα εκδοχή της «ασύμμετρης απειλής» και του «Στρατηγού Άνεμου» του Πολύδωρα το 2007.
Κατ’ αρχήν, είναι ένα φαινόμενο που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο:
Να θυμίσουμε τις μεγάλες φωτιές στην Ηλεία και στην Πάρνηθα, πρόπερσι στην Λακωνία και στην Εύβοια και πέρυσι σε Αν. Αττική (ξανά) και Κύθηρα.
Σχεδόν κάθε καλοκαίρι καίγονται δάση, σπίτια μέχρι και άνθρωποι.
Άρα, δεν είναι ασύμμετρο το φαινόμενο των πυρκαγιών στην Ελλάδα, μια χαρά συμμετρικό είναι.
Υπάρχει ωστόσο, ασυμμετρία!
Ασυμμετρία μεταξύ της εκδήλωσης των πυρκαγιών και των μέτρων πρόληψης που εφαρμόζουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις.
Είναι κόστος που δεν αποφέρει κέρδος και έτσι δεν αναλαμβάνουν κανένα κόστος.
Δεν εξοπλίζουν με καινούρια μέσα και προσωπικό την Πυροσβεστική και Δασική Υπηρεσία, δεν χαρτογραφούν τις επικίνδυνες περιοχές, δεν καθαρίζουν τα δάση και τις αντιπυρικές ζώνες, δεν διανοίγουν δασικούς δρόμους, ώστε το πυροσβεστικό σώμα να μπορεί να ανταπεξέλθει την ώρα της μάχης με τις φλόγες.
Κι όλα αυτά γιατί η γη είναι εμπόρευμα…που μπαίνει εύκολα στο μάτι των… «επενδυτών»! Αλλά γιατί η γη είναι εμπόρευμα;
Η αλήθεια είναι ότι η πυρκαγιά στην Κινέτα ξεκίνησε πιθανότατα από εμπρησμό. Εμπρησμός για την εκμετάλλευση της περιοχής, στην οποία έχουν βρεθεί κοιτάσματα βωξίτη.
Επίσης είναι μια περιοχή που δεν έχει μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, αντιθέτως είναι μια περιοχή με πάρα πολλά οικόπεδα κι εξοχικά.
Οι ίδιοι οι κάτοικοι καταμαρτυρούν ό,τι η καταστροφή έγινε εξαιτίας των πολιτικών που εφαρμόζονται αλλά και της αδίστακτης τακτικής του κεφαλαίου να καταστρέφει ότι στέκεται εμπόδιο στο να αποκομίσει κέρδος.
Ο Καρλ Μαρξ είχε πει το εξής:
«Το κεφάλαιο το τρομάζει η έλλειψη κέρδους ή το πολύ μικρό κέρδος […]. Όταν το κεφάλαιο έχει το ανάλογο κέρδος, γίνεται τολμηρό. Με δέκα τα εκατό (10%) κέρδος αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο και μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανείς παντού, με 20% γίνεται ζωηρό, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνεύσει να το πράξει, ακόμα και με κίνδυνο να πάει στην κρεμάλα».
Και η αλήθεια είναι ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ εξυπηρέτησε πιστά αυτήν την πολιτική.
Την πολιτική που λέει, τα κάνω όλα για να εξασφαλίσω το κέρδος για τους επιχειρηματίες.
Με καταργήσεις εργασιακών δικαιωμάτων, με πλειστηριασμούς, με περικοπή των συντάξεων, με φοροεπιδρομές στα πενιχρά εισοδήματα.
Στον αντίποδα από όλα αυτά, ξεσηκώθηκε ένα πραγματικό πνεύμα αλληλεγγύης στους πυρόπληκτους.
Ένα πνεύμα αλληλεγγύης για να προσφέρουν ρούχα, παπούτσια, τρόφιμα και φάρμακα σε όλους αυτούς που χτυπήθηκαν από την πυρκαγιά.
Και αναρωτιέσαι τελικά οι Έλληνες ενωμένοι τα καταφέρνουμε;
Είμαστε πραγματικά όλοι οι Έλληνες ενωμένοι;
Από την μία, αυτοί όλοι που δίνουν από το υστέρημά τους για να μπορέσουν να προσφέρουν στον συνάνθρωπο, γιατί αντιλαμβάνονται ότι μπορεί και οι ίδιοι να ήταν στην θέση τους, και όχι σε κάποιο μαγευτικό κότερο,
και από την άλλη η πιο πλούσια τάξη της Ελλάδας και μία από τις ισχυρότερες στον κόσμο (Η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών) μας προσφέρει την… σκέψη της.
Η αλήθεια είναι, ότι είναι αξιοθαύμαστο αυτό που συνέβη, τέθηκε σε εφαρμογή ένα ολόκληρο σχέδιο υποστήριξης αυτών των ανθρώπων σχεδόν αυτόματα, αυτοί που έχουν παράγει όλα αυτά τα προιόντα, ξεκίνησαν να τα διακινούν και μεταξύ τους, αυτοί που τσακίζονται στις δουλειές τους με τα εξαντλητικά ωράρια, αν δεν έχουν τσακιστεί στην δουλειά ή δεν έπεσαν σε καμιά πλημμύρα ή φωτιά, έκαναν πράξη την αλληλεγγύη.
Όμως, έκαναν κάτι εξίσου συγκλονιστικό:
Έδειξαν πως αυτοί που παράγουν, όταν το αποφασίσουν μπορούν να θέσουν σε κίνηση την κρατική μηχανή μόνοι τους.
Και όλους αυτούς που λυμαίνονται τόσα χρόνια τον κόπο άλλων, διασφαλίζοντας τα κέρδη τους, αλλά όχι τις ζωές μας, μπορούν να τους θέσουν απλά στο περιθώριο και να γίνουν αυτοί αφέντες στον τόπο τους.
Φυσικά, η αλληλεγγύη δεν είναι ένα ώριμο φρούτο που χαιρόμαστε τους καρπούς του σχεδόν αυτόματα.
Χρειάζεται αγώνας, οργάνωση σε συλλόγους και σωματεία που να πρωτοστατούν σε ανάλογες δράσεις και να θέτουν τέτοιες προτάσεις στο τραπέζι.
Γιατί, η αλληλεγγύη είναι το πραγματικό όπλο των λαών.
