Μαριάννα Βαρδινογιάννη: «Εργοδοσία – εργαζόμενοι μια οικογένεια»
Τα τσιράκια της εργοδοσίας βγάζουν λάδι το έγκλημα: Η εργοδοσία σκέφτεται με πόνο -κατόπιν εορτής- τους σακατεμένους εργάτες και ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, δίνοντας μαθήματα ταξικής υποταγής, νοιάζεται για την «αποκατάσταση» του «αισθήματος της ασφάλειας» προκειμένου -όπως λέει- να ολοκληρωθεί ο μεγάλος όγκος των εργασιών!
«Τα αίτια του ατυχήματος είναι υπό διερεύνηση. […] Να δείξουμε την απαραίτητη ψυχραιμία προκειμένου να αποκατασταθεί το αίσθημα της ασφάλειας σε όλους τους εργαζόμενους στο διυλιστήριο, καθώς ένας μεγάλος όγκος εργασιών είναι ακόμα σε εξέλιξη και είναι βασική μας υποχρέωση να ολοκληρωθούν με ασφάλεια»!
Αυτές οι θέσεις διατυπώνονται σε απαράδεκτη κοινή ανακοίνωση που συνυπογράφουν ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενέργειας, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Κορίνθου και ο πρόεδρος του επιχειρησιακού σωματείου της «Μότορ Οϊλ».
Μαριάννα Βαρδινογιάννη: «Εργοδοσία – εργαζόμενοι μια οικογένεια»
Με τέτοια αβάντα από τους εργατοπατέρες, η Μαριάννα Βαρδινογιάννη γράφει σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης:
«Για μας, όλοι οι άνθρωποι που εργάζονται κοντά μας αποτελούν μέλη της οικογένειάς μας. Και ούτε λεπτό από τότε που έμαθα την άσχημη είδηση δεν βγήκαν από τη σκέψη και την καρδιά μου…»!
Όλοι μαζί καλλιεργούν το γνωστό ψέμα ότι «εργοδοσία και εργαζόμενοι είμαστε μια οικογένεια…».
Η εργοδοσία σκέφτεται με πόνο – κατόπιν εορτής – τους σακατεμένους εργάτες και ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, δίνοντας μαθήματα ταξικής υποταγής, νοιάζεται για την «αποκατάσταση» του «αισθήματος της ασφάλειας» (όχι για τη λήψη ουσιαστικών μέτρων ασφάλειας, αλλά για… το «αίσθημα»), προκειμένου – όπως λέει – να ολοκληρωθεί ο μεγάλος όγκος των εργασιών!
Κοινή συνισταμένη η προσπάθεια να συγκαλύψουν την κύρια αιτία των δεινών των εργατών, την ανειρήνευτη αντίθεση ανάμεσα στο κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους και τα συμφέροντα των εργαζομένων, την ανειρήνευτη αντίθεση ανάμεσα στην ένταση της εκμετάλλευσης και τα μέτρα που αφορούν την ίδια την προστασία της υγείας και της ζωής των εργαζομένων.
Πηγή: Ριζοσπάστης