Η εκλογική επιρροή του ΚΚ Ιταλίας ανά περιφέρεια (2018)
Το ελπιδοφόρο αποτέλεσμα του Partito Comunista στις ιταλικές εκλογές
Το σημαντικότερο και πιο ενδιαφέρον στοιχείο στις ιταλικές εκλογές της 4ης του Μάρτη ήταν η συμμετοχή του Partito Comunista σε αυτές.
Η συμμετοχή, δηλαδή, μετά από πολλά χρόνια, ενός κομμουνιστικού κόμματος με ξεκάθαρο προσανατολισμό, αυτόν του μετασχηματισμού της ιταλικής κοινωνίας από καπιταλιστική σε σοσιαλιστική, με την κάθε μάχη να αποτελεί βήμα προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση.
Το Κόμμα που ιδρύθηκε το 2009 και πήρε το σημερινό όνομά του το 2012, δεν είχε καμία σχέση, βεβαίως, με το «βασικό διακύβευμα» (όπως παρουσιάστηκε τουλάχιστον και όπως δόθηκε στον ιταλικό λαό) αυτών των εκλογών.
Το Partito Comunista δε βρέθηκε σε αυτές τις εκλογές ούτε για να διαμορφώσει συσχετισμούς εντός μιας κυβέρνησης ή μιας αξιωματικής αντιπολίτευσης, ούτε και για να παζαρέψει την όποια ισχύ του έδιναν οι κάλπες με τα κόμματα που ως πολιτικοί σχηματισμοί μοιράζονται την πολιτική εξουσία.
Αυτό το δεύτερο, μη σας φαίνεται καθόλου μεγαλοστομία, καθώς κόμματα που συμμετέχουν στους συνασπισμούς που διεκδικούν την κυβερνητική εξουσία είχαν ποσοστά παρόμοια με αυτά του ΚΚ Ιταλίας.
Η επόμενη μέρα βρίσκει την Ιταλία σε ένα πολιτικό χάος όσο αφορά το σχηματισμό κυβέρνησης, με τους δύο μεγάλους συνασπισμούς, το λεγόμενο «κεντροδεξιό», που βγήκε ενισχυμένος, και τον αντίστοιχο «κεντροαριστερό», που αποδυναμώθηκε,
να μη μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση και ρόλο ρυθμιστεί να παίζει το πρώτο κόμμα των εκλογών, το Cinque Stelle (5 αστέρια), που πρόκειται για ένα λαϊκιστικό μόρφωμα με επικίνδυνη αντιδραστική ρητορική.
Δηλαδή, οι συνασπισμοί που κατέβηκαν στις εκλογές, πρέπει τώρα να συνασπιστούν με άλλους συνασπισμούς για να σχηματίσουν κυβέρνηση.
Με λίγα λόγια, όσο ευρεία κι αν γίνει μια συνεργασία, μπορεί να γίνει και ευρύτερη.
Ακριβώς αυτό το φαινόμενο, της διαρκούς φαινομενικά ευρύτερης συνεργασίας, που μπορεί να δημιουργηθεί για να σχηματιστεί κυβέρνηση, αναδεικνύει ότι η πολιτική που εξυπηρετούν καμιά δεκαριά κόμματα και συμμαχίες κομμάτων,
δε διαφέρει και τόσο ριζικά ώστε να μη μπορέσουν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να ορίσουν με ποιο τρόπο θα διαχειριστούν την πολιτική εξουσία.
Για το λόγο αυτό ακριβώς, μάλιστα σε μια χώρα με παράδοση δεκαετιών στο λεγόμενο διπολικό πολιτικό σύστημα, είχε μεγάλη σημασία η κάθοδος στις εκλογές ενός κόμματος με ξεκάθαρο πολιτικό προσανατολισμό και ταξική αντίληψη, που αναμετρήθηκε σε εθνικό επίπεδο και αποτύπωσε ένα συσχετισμό δυνάμεων.
Ακόμα και η αποτύπωση του πιο αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων είναι καλύτερη από την παντελή απουσία της.
Το αποτέλεσμα, λοιπόν, ήταν ελπιδοφόρο πριν ανοίξουν οι κάλπες, με τη συμμετοχή δηλαδή του PC σε μια σειρά περιφερειών για τα δύο σώματα, του κοινοβουλίου και της γερουσίας.
Ωστόσο, αυτό που καταγράφηκε το βράδυ της Κυριακής ήταν ένα πολύ συγκεκριμένο μήνυμα:
Περισσότεροι από 100.000 Ιταλοί και Ιταλίδες επέλεξαν να δώσουν μια συγκεκριμένη ισχύ και μαζί και ευθύνη για ανασυγκρότηση του κινήματος, στο Partito Comunista.
Τα αποτελέσματα στις περιφέρειες για τα 2 σώματα αναφέρονται στους παρακάτω πίνακες:
Επεξήγηση: Στο σύστημα των εκλογών ένας ψηφοφόρος μπορεί να επιλέξει να ψηφίσει τον υποψήφιο ενός ψηφοδελτίου χωρίς να ψηφίσει ΚΑΙ το κόμμα/συνδυασμό του. (Ναι!)
Για το λόγο αυτό υπάρχει και η 2η στήλη που αφορά τα συνολικά αποτελέσματα μαζί με τις μεμονωμένες ψήφους στους υποψήφιους, όπως ακριβώς παρουσιάζονται από το ιταλικό Υπουργείο Εσωτερικών.
Η εκλογική επιρροή του ΚΚ Ιταλίας ανά περιφέρεια (2018)
Partito Comunista – Αποτελέσματα για το Κοινοβούλιο – 2018
Η εκλογική επιρροή του ΚΚ Ιταλίας ανά περιφέρεια (2018)
Partito Comunista – Αποτελέσματα για τη Γερουσία – 2018
Όπως καταλαβαίνει εύκολα κανείς, οι δυνάμεις του PC δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένες σε όλη την επικράτεια, κάτι απολύτως λογικό, που συνάδει σε ένα βαθμό με την ταξική σύνθεση των περιοχών καθώς και με την παράδοση του κομμουνιστικού κινήματος στην Ιταλία.
Παρατηρώντας τα στοιχεία μπορούμε να βρούμε ορισμένα αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα, τα οποία παρατίθενται σε σημεία:
1. Η μεγάλη συγκέντρωση των δυνάμεων του PC βρίσκεται στις περιοχές της Emilia Romagna και της Τοσκάνης, όπου παραδοσιακά είχε ισχύ το ιταλικό κομμουνιστικό κίνημα.
Τα αστικά κέντρα της Φλωρεντίας και της Μπολόνια ήταν αυτά που γνώρισαν την πρώτη έντονη δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος στις αρχές του 20ου αιώνα, ενώ στην πόλη του Livorno (Τοσκάνη) ιδρύθηκε το ΚΚ το 1921.
Την ίδια στιγμή, σε αυτές τις περιοχές, καθώς και στην Umbria, που επίσης συγκαταλέγεται στα καλύτερα αποτελέσματα του PC, το ΚΚ συνέδεσε την πορεία του με την τοπική αυτοδιοίκηση, αφήνοντας ιδεολογική παρακαταθήκη, τις πρώτες δεκαετίες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
2. Σημαντική είναι η εκλογική παρουσία του ΚΚ Ιταλίας σε μια σειρά από μεσαία αστικά κέντρα στις εκλογές των περιφερειών που συμμετείχε.
Συγκεκριμένα, ενθαρρυντικά είναι τα ποσοστά του σε:
- Ραβέννα(1.768 – 1,04%)
- Μπολόνια (1.334 – 0,88%)
- Πάρμα (1.119 – 0,88%)
- Πιασέντζα (1.110 – 0,71%)
- Ανκόνα (1.422 – 0,96%)
- Φλωρεντία (1.772 – 1,13%)
- Πίζα (1.527 – 1,01%)
- Σιένα (2.009 – 1,36%)
- Λιβόρνο (2.097 – 1,32%)
- και Γένοβα (1.019 – 0,76%).
3. Στα μεγάλα αστικά κέντρα (Ρώμη, Νάπολι, Τορίνο, Μιλάνο) η κατάσταση δεν είναι ομοιόμορφη.
Στη Ρώμη το Κόμμα είχε εκλογική παρουσία σε κάθε μία από τις εκλογικές περιφέρειες, με ποσοστό που κυμαίνεται στο 0,5% και αντιστοιχεί συνολικά σε περίπου 17.000 ψήφους.
Είναι ζήτημα λοιπόν, πόσος από αυτόν τον κόσμο μπορεί πραγματικά να κινητοποιηθεί στην ιταλική πρωτεύουσα, διότι ο αριθμός αυτός μπορεί να δώσει αρκετές ελπίδες για σοβαρή παρέμβαση μέσα στον αστικό ιστό.
Στη Νάπολι, δεν κατέβηκε μέσα στην πόλη, αλλά είχε παρουσία μόνο στα περίχωρα της Καμπανίας.
Αυτό είναι ένα στοιχείο για το οποίο δε μπορούν να γραφτούν περισσότερα, παρά μόνο να αναφερθεί η παρουσία του Κόμματος στις Δημοτικές Εκλογές της πόλης, το 2016.
Στο Μιλάνο και στο Τορίνο, πόλεις συνδεμένες με τη βαρειά βιομηχανία, δεν είχε εκλογική παρουσία, κάτι που δεν είναι όμως παράξενο, αν δει κανείς την παντελή απουσία του από τις εκλογικές περιφέρειες του βορρά.
4. Δεν εμφανίστηκε στις εκλογικές περιφέρειες του βορρά. Από τη μία αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στο συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα, καθώς στη Λομβαρδία και το Πιεμόντε κατοικεί πολύ μεγάλο ποσοστό του ιταλικού πληθυσμού και συνεπώς μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων.
Την ίδια στιγμή αποτελούν κέντρα της βαριάς βιομηχανίας.
Ωστόσο, αυτή η περιοχή, όσο αφορά την ιδεολογική της παράδοση, δεν έχει περγαμηνές στο κίνημα, παρά χαρακτηρίζεται από την έντονη παρουσία της ακροδεξιάς, των φασιστών και του σεπαρατιστικού κινήματος που για δεκαετίες εκφράζεται από τη Lega του Βορρά (η οποία ωστόσο – ιταλικό παράδοξο – κερδίζει ψήφους και στο νότο).
5. Έχει παρουσία – εμφανώς μικρότερη σε εκλογικά ποσοστά – στο σύνολο της υπαίθρου του νότου, που αποτελεί ουσιαστικά μια διαφορετική εντελώς κατάσταση από την Ιταλία του βορρά.
Στην Calabria, τη Basilicata, τη Σικελία, αλλά και τη Σαρδηνία καταγράφει μια πολύ συγκεκριμένη παρουσία.
6. Το σημαντικότερο απ’ όλα:
Κατάφερε να συγκεντρώσει περισσότερες από 100 χιλιάδες ψήφους!
Συγκεκριμένα, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο, περισσότεροι από 105.000 άνθρωποι έδωσαν τη στήριξή τους καθαρά στο κόμμα (ψηφίζοντας το ψηφοδέλτιο και όχι μόνο τον υποψήφιο).
Αυτός ο αριθμός, αν μοιάζει μικρός ως ποσοστό στον μεγάλο ιταλικό πληθυσμό, είναι αν μη τι άλλο, κάτι που προσδίδει μαζικότητα σε ένα κόμμα και μια πολιτική που απουσίαζε από την Ιταλία για πολλές δεκαετίες, από την άνοδο του ιταλικού ευρωκομμουνισμού και μετά.
Η εκλογική επιρροή του ΚΚ Ιταλίας ανά περιφέρεια (2018)
Συμπέρασμα
Η συμμετοχή του Partito Comunista σε αυτές τις εκλογές αποτύπωσε την πρώτη καταγραφή των δυνάμεών του, περίπου μια δεκαετία μετά την τολμηρή κίνηση των Ιταλών κομμουνιστών να αποσπαστούν από δυνάμεις που λειτουργούν ως εξαπτέρυγα της σοσιαλδημοκρατίας και αποσκοπούν στην αστική διαχείριση.
Η ικανότητα του κόμματος να έχει ψηφοδέλτια σε περιφέρειες που καλύπτουν τη μεγαλύτερη έκταση της ιταλικής επικράτειας ήταν η πρώτη νίκη και το γεγονός ότι παντού αυτό εκφράστηκε με ένα ποσοστό που δείχνει από πίσω του συλλογική δουλειά είναι το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα.
Η πολιτική τόλμη που διαφαίνεται από την αρχική απόφαση ίδρυσής του, αλλά και από την επιλογή της τακτικής του Partito Comunista, που πηγάζει από την ξεκάθαρη ιδεολογική και συνεπώς ταξική του τοποθέτηση,
αποτελεί οδηγό και ταυτόχρονα κριτή, για την ευθύνη των κομμουνιστών σε άλλες χώρες, που δε μπορούν να εκφραστούν από έναν αντίστοιχο πολιτικό φορέα,
είτε γιατί το ΚΚ απουσιάζει, είτε γιατί το μόρφωμα που φέρει αυτό το όνομα έχει παραδώσει τα ιδεολογικά και ταξικά του όπλα στον αντίπαλο.
Πηγή: Publica.gr
