«Ακούστε λοιπόν κύριοι δημοσιογράφοι κάποια πράγματα…»
Ο μαθητής της ΛΑΡΚΟ απαντά στο λιβελογράφημα των «Νέων»
Ανοιχτή επιστολή έστειλε ο μαθητής της Γ’ Γυμνασίου Λάρυμνας Κωνσταντίνος Βόλης σε απάντηση δημοσιευμάτων της εφημερίδας «Τα Νέα», της 16/2/22.
Πρόκειται για τον μαθητή που χαιρέτισε τη μεγάλη συγκέντρωση στη Λάρυμνα για τη ΛΑΡΚΟ, με υψωμένη τη γροθιά του, «ερεθίζοντας» τις αντικομμουνιστικές κεραίες αρθρογράφου που απεχθάνεται ό,τι έχει σχέση με αγώνες και διεκδικήσεις των εργαζομένων, κάνοντας λόγο ανάμεσα σε άλλα για «κατάργηση της παιδικής αθωότητας» (!), «ενσωμάτωση παιδιών στο κομματικό οικοδόμημα, όπως έκαναν και τα φασιστικά σχήματα» και δείγμα «σταλινισμού» (!).
Η επιστολή του 14χρονου μαθητή:
«Οταν έμαθα ότι κάποιοι δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Τα Νέα» της 16/2/22 έγραψαν αυτές τις συκοφαντίες για μένα, για το ότι ύψωσα τη γροθιά μου και μίλησα στη συγκέντρωση της ΛΑΡΚΟ υπέρ των γονιών μας, θύμωσα.
Οχι τόσο για το τι θα νομίσουν οι συμμαθητές και φίλοι μου, γιατί άλλωστε, ήταν κι αυτοί εκεί μαζί μου και κάναμε ακριβώς το ίδιο πράγμα.
Θύμωσα όμως γιατί αυτές τις βρωμιές μπορεί να τις διαβάσουν και άλλοι που δεν ξέρουν τι θα πει ΛΑΡΚΟ και δεν έχουν μάθει τι Γολγοθά περνάνε αυτό τον καιρό οι γονείς μας κι εμείς από τότε που μας είπαν ότι θα απολυθούμε και θα ξεσπιτωθούμε!
Ακούστε λοιπόν κύριοι δημοσιογράφοι κάποια πράγματα.
Αρχικά, είμαι μαθητής της Γ’ Γυμνασίου Λάρυμνας, είμαι κάτι παραπάνω από 14 χρονών και όχι 10 όπως ψευδώς γράψατε.
Είμαι δηλαδή σε εκείνη την ηλικία που ήταν πολλοί από τους πατεράδες και τους παππούδες μας τότε στην απεργία της ΛΑΡΚΟ το ’77.
Και μάλιστα κάποιοι από αυτούς ήταν μαθητές στη Σχολή Μαθητείας της ΛΑΡΚΟ και βίωναν τις κακουχίες που τους οδήγησαν στο να απεργήσουν και να αγωνιστούν μαζί με τους υπόλοιπους εργάτες. Καταλαβαίνω λοιπόν πολύ περισσότερα από όσα νομίζετε!
Κι εγώ κι οι συμμαθητές μου ζούμε μέσα στο σπίτι μας, εδώ στη ΛΑΡΚΟ, τις δυσκολίες, τους φόβους και τις αγωνίες των γονιών μας.
Στεκόμαστε με περηφάνια στο πλάι τους και προσπαθούμε όλοι μαζί σαν μια ΓΡΟΘΙΑ να αντικρούσουμε αυτές τις λάθος αποφάσεις που με «αναλγησία και κυνισμό» εξήγγειλε η Κυβέρνηση.
Αυτό σας είπαμε και στην ομιλία μου την Κυριακή. Αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε και την περασμένη Πέμπτη στις 10 του μήνα που τα παιδιά όλων των βαθμίδων της περιοχής δεν πήγαμε σχολείο και διαδηλώσαμε στο δρόμο μαζί με τις μανάδες μας, βροντοφωνάζοντας τα ίδια συνθήματα που ακούστηκαν την Κυριακή στο συλλαλητήριο.
Κι αν σας φαίνεται παράξενο που ένα παιδί 14 χρονών χρησιμοποιεί άγνωστες για εσάς λέξεις, είναι επειδή εμείς, τα παιδιά της ΛΑΡΚΟ στ’ αλήθεια ξέρουμε τι σημαίνει κυνισμός κι αναλγησία.
Και μη σας παραξενεύει που παιδιά των εργατών μπορούμε και καταφέρνουμε να είμαστε και άριστοι μαθητές. Αν σας ξενίζει το λεξιλόγιό μου, ρωτήστε τους δασκάλους μου και βάλτε τα με εκείνους που μας μαθαίνουν σωστά ελληνικά.
Οσο κι αν όλα αυτά ενοχλούν τα αφεντικά στις εφημερίδες που προσπαθούν να σπιλώσουν τον κόπο και τον αγώνα των γονιών μας, εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μαζί με τους εργάτες σε αυτό τον μεγαλειώδη αγώνα της ΛΑΡΚΟ.
Μάλιστα, σκέφτομαι ότι αυτά τα δημοσιεύματα για μένα, θα τα κρατήσω ως ενθύμιο. Θα τα βάλω μαζί με τα άλλα που γράφτηκαν 2 χρόνια τώρα για να συκοφαντήσουν τους πατεράδες μας και τον αγώνα τους.
Τέλος, θα ήθελα να σας αναφέρω έτσι για να με γνωρίσετε καλύτερα, ότι εκτός από τον μπαμπά μου, σε αυτό το εργοστάσιο ήταν εργάτης και ο παππούς μου για πάνω από 30 χρόνια και πέθανε από καρκίνο. Από καρκίνο της ΛΑΡΚΟ!
Εγώ λοιπόν θα συνεχίσω, όσο κι αν σας ενοχλεί, να αγωνίζομαι για τη μνήμη του παππού μου και για την εργασία του πατέρα μου με υψωμένη ΓΡΟΘΙΑ, κατανοώντας πλήρως το συμβολισμό αυτής της χειρονομίας.
ΓΡΟΘΙΑ ψηλά λοιπόν, που δηλώνει την αγωνιστική ενότητα όλου του λαού που αγωνίζεται μαζί μας. Εγώ κύριοι δημοσιογράφοι τόσα καταλαβαίνω!».
