130.000 κατοικίες βγαίνουν «στο σφυρί» με υπογραφή ΣΥΡΙΖΑ!

Συμφωνία Κυβέρνησης – Ευρωζώνης: Το 2018 οι τράπεζες σχεδιάζουν 10.000 πλειστηριασμούς, με περαιτέρω διόγκωση στους 40.000 ετησίως

Ξηλώνουν τα απομεινάρια της δικαστικής προστασίας στην πρώτη κατοικία

Την προαναγγελία του οριστικού ξηλώματος στο καθεστώς της όποιας παρεχόμενης δικαστικής προστασίας έχει απομείνει για την πρώτη κατοικία της λαϊκής οικογένειας, έκανε χτες ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομίας Γ. Δραγασάκης,

στο πλαίσιο παρουσίασης των «αναπτυξιακών παρεμβάσεων» που αφορούν την τόνωση της ανταγωνιστικότητας των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων.

Όπως χαρακτηριστικά τόνισε:

«Πολιτική μας απόφαση είναι να υπάρχει πάντα ένα πλαίσιο για την προστασία της πρώτης κατοικίας, ωστόσο ο νόμος Κατσέλη δημιουργήθηκε προκειμένου να αντιμετωπίσει προβλήματα κατά τη διάρκεια της κρίσης».

Η δήλωση αυτή, που έρχεται ουσιαστικά να ρίξει τους τίτλους τέλους στα όποια μέτρα τυπικής προστασίας είχαν απομείνει, επιβεβαιώνει το γεγονός ότι η ανάκαμψη του κεφαλαίου, που περνά και μέσα από την αντιμετώπιση των λεγόμενων «κόκκινων» δανείων, είναι συνυφασμένη με την παραπέρα κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής.

«Έργα και ημέρες»…

Θυμίζουμε ότι ο νόμος 3869/2010 (λεγόμενος νόμος Κατσέλη), και μάλιστα όπως αυτός τροποποιήθηκε προς το χειρότερο στη συνέχεια από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ευθύς εξαρχής στεκόταν μακριά ή και απέναντι από τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας,

καθώς έδωσε ένα πρώτο έναυσμα για την κλιμάκωση των εκβιασμών και των απειλών απέναντι στην πρώτη κατοικία της λαϊκής οικογένειας, ενώ ο ισχύων νόμος έχει ημερομηνία λήξης το τέλος Δεκέμβρη του 2018.

Εξάλλου, τα κυβερνητικά παραμύθια περί τάχα «προστασίας» της πρώτης κατοικίας έχουν πάει προ πολλού περίπατο, υπό το βάρος και των δεκάδων νόμων με τους οποίους η κυβέρνηση έχει φροντίσει να θωρακίσει παραπέρα τη διαδικασία των πλειστηριασμών.

Μεταξύ άλλων η κυβέρνηση έχει ψηφίσει:

Την αυτόματη άρση (με απόφαση των ίδιων των τραπεζών) της παρεχόμενης προστασίας, σε περιπτώσεις καθυστερήσεων στις αποπληρωμές των δόσεων.

Μάλιστα, η αποβολή από το καθεστώς «προστασίας» επέρχεται σε περίπτωση που το συνολικό ποσό της καθυστέρησης ξεπερνά την αξία τριών μηνιαίων δόσεων, είτε αυτές είναι διαδοχικές είτε όχι.

Την απόρριψη της αίτησης, πριν από τη δικαστική προσφυγή, σε περιπτώσεις όπως μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων σε συγγενικά πρόσωπα ή πώληση ακίνητης περιουσίας σε τρίτα πρόσωπα.
Την αυτόματη έξοδο από τις διαδικασίες δικαστικής προστασίας σε περιπτώσεις οφειλετών που αιτούνται και πετυχαίνουν την αναβολή των δικαστικών αποφάσεων.

Παράλληλα, η κυβέρνηση θωράκισε παραπέρα το νομοθετικό πλαίσιο, ώστε με συνοπτικές διαδικασίες να πωλούνται τα «κόκκινα» δάνεια από τις τράπεζες στα διάφορα funds και άλλα «κοράκια»,

καταργώντας την υποχρέωση των τραπεζών να ενημερώνουν ακόμη και τους ενήμερους δανειολήπτες 12 μήνες πριν από τη μεταβίβαση του δανείου, νομοθετώντας για τους αποκλειστικά ηλεκτρονικά πλειστηριασμούς, εντείνοντας την καταστολή απέναντι σε όσους παλεύουν ενάντια στους πλειστηριασμούς.

Νομοθετήθηκε επίσης ότι στο ίδιο καθεστώς των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών θα υπάγονται η ακίνητη και η κινητή περιουσία, τόσο για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό όσο και γι’ αυτές των αυτοαπασχολούμενων και μικρών επιχειρηματιών προς τα ασφαλιστικά ταμεία.

Σε αυτό το φόντο, το υποτιθέμενο πλαίσιο προστασίας που δρομολογεί η κυβέρνηση, και μάλιστα με τον προκλητικό ισχυρισμό ότι τάχα «εξορθολογίζει» τη νομοθεσία και προστατεύει τους πραγματικά φτωχούς και ανήμπορους απ’ όσους κάνουν χρήση του νόμου, αλλά έχουν να πληρώσουν,

αφορά σε «παρεμβάσεις» όπως η… σύσταση της Αρχής Πιστοληπτικής Ικανότητας ιδιωτών και επιχειρήσεων, αλλά και «ενεργητικές πολιτικές», όπως η ενεργοποίηση της στεγαστικής πολιτικής καθώς και της επιδότησης στεγαστικών δανείων.

…για τους «φιλόδοξους στόχους» των τραπεζών

Ο απροκάλυπτος κυβερνητικός εμπαιγμός αποτυπώνεται άλλωστε και στη συμφωνία κυβέρνησης και Ευρωζώνης αναφορικά με τη ραγδαία απομείωση της μάζας με τα «κόκκινα» δάνεια, ενώ το ζήτημα περιλαμβάνεται στους όρους του προγράμματος της «ενισχυμένης εποπτείας».

Αποκαλυπτική για τον «νευραλγικό ρόλο» που δίνεται στην αντιμετώπιση των «κόκκινων» δανείων είναι η «έκθεση συμμόρφωσης» (Compliance Report) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σχετικά με την 3η «αξιολόγηση» του 3ου μνημονίου.

Όπως αναφέρεται, για το 2018 οι τράπεζες σχεδιάζουν 10.000 πλειστηριασμούς, με περαιτέρω διόγκωση στους 40.000 ετησίως για την προσεχή τριετία, συνολικά δηλαδή βγαίνουν «στο σφυρί» 130.000 ακίνητα.

Την ίδια ώρα, ο επικεφαλής του κλιμακίου της ΕΚΤ για την Ελλάδα, Φρ. Ντρούντι, σε συνέδριο που διοργανώθηκε προχτές στην Αθήνα, τόνισε ότι υπάρχουν 135.000 εκκρεμείς υποθέσεις στα δικαστήρια, ενώ αναφορικά με την τύχη του νόμου Κατσέλη, επισήμανε ότι:

«Είναι δύσκολο ερώτημα. Δεν πρέπει να υπάρξει πισωγύρισμα».

Ουσιαστικά, απέδωσε στην ίδια την κυβέρνηση το «στοίχημα» της «ιδιοκτησίας των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων», χωρίς την ανάγκη επίκλησης «έξωθεν» παρεμβάσεων και μνημονίων.

Από την πλευρά τους, οι εγχώριοι τραπεζικοί όμιλοι έχουν αποστείλει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τα επιχειρηματικά πλάνα τους για την επόμενη τριετία.

Σύμφωνα με μια πρώτη «ρεαλιστική» προσέγγιση, όπως αναφέρουν αρμόδιες πηγές, η απομείωση των «κόκκινων» δανείων για το τέλος του 2021 τοποθετείται χαμηλότερα από το 20%,

μέχρι και στο 15% της μάζας του συνολικού τραπεζικού δανεισμού, από περίπου 48% σήμερα,

ενώ παράλληλα οι τράπεζες θα κατεβάσουν τον πήχη της αξίας των ακινήτων που θα βγάζουν «στο σφυρί».

Τα παραπάνω σηματοδοτούν μια επιχείρηση κολοσσιαίων διαστάσεων, πάνω από 50 δισ. ευρώ μέχρι το 2021, με άξονες τους μαζικούς πλειστηριασμούς απέναντι στη λαϊκή στέγη, τις μεταβιβάσεις προβληματικών δανείων από τις τράπεζες σε funds και άλλα «κοράκια».

Οι απαιτήσεις των βιομηχάνων

Την ίδια ώρα, η πλευρά του ΣΕΒ για μια ακόμη φορά θέτει το πλαίσιο για την προσέλκυση ικανής μάζας νέων κερδοφόρων επενδύσεων, που έχουν όρο και προϋπόθεση την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και των αναδιαρθρώσεων.

Σε χτεσινή «ειδική έκθεση», ο ΣΕΒ συγκρίνοντας τις επιδόσεις της ελληνικής με αυτές της πορτογαλικής οικονομίας, μεταξύ άλλων, εστιάζει στους παρακάτω άξονες:

Ο κατώτατος μισθός στην Πορτογαλία:

«Παρά τις καλύτερες επιδόσεις της οικονομίας της, παραμένει χαμηλότερος του ελληνικού που είχε καθοριστεί από το 2012».

Είναι 580€ (677€ σε 12μηνη βάση), έναντι 586€ στην Ελλάδα (684€ σε 12μηνη βάση).

Προσθέτει δε πως ενώ:

«Στην Ελλάδα, τον τελευταίο χρόνο η κυβέρνηση παρουσιάζει την Πορτογαλία ως πρότυπο και οδηγό για τη δική της πολιτική στην αναθεώρηση του κατωτάτου μισθού», «είναι συζητήσιμο τι ακριβώς έχει αντιληφθεί ως πρότυπο και οδηγό».

«Δεν υπήρξαν αιφνίδιες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις στην Πορτογαλία μετά το μνημόνιο».

Όπως τονίζεται, η κυβέρνηση της Πορτογαλίας και η πλειοψηφία των κοινωνικών εταίρων συμφώνησαν να μην εφαρμόσουν για 18 μήνες ρυθμίσεις συλλογικών συμβάσεων, με σκοπό, όπως λένε:

«Τον καλύτερο κοινωνικό διάλογο, την εδραίωση εμπιστοσύνης στους ισχύοντες κανόνες, αλλά και ευελιξία στις μισθολογικές προσαρμογές ανάλογα με τις οικονομικές εξελίξεις και τη βελτίωση της παραγωγικότητας».

«Το στοίχημα της ιδιοκτησίας των μεταρρυθμίσεων κερδήθηκε ξεκάθαρα» από την Πορτογαλία, ενώ σύμφωνα με τον ΣΕΒ, η έξοδος από το πρόγραμμα προσαρμογής «συνδέθηκε με τη μεταρρυθμιστική ταχύτητα», δηλαδή με την ταχύτητα της κλιμάκωσης των αντιλαϊκών μέτρων.

Σε αυτό το φόντο, υπενθυμίζουν ότι η εποπτεία του ESM στην Πορτογαλία λήγει το 2026, ενώ στην Ελλάδα το 2060.