Δεν είναι ανίκανοι, ούτε ανόητοι, καπιταλιστές είναι!
Καθώς η κακοκαιρία «Ελπίς» αποχωρεί σιγά-σιγά, έχοντας παραλύσει τη χώρα και αφήνοντας πίσω της χάος, είναι πολλές οι φωνές που δικαιολογημένα κατηγορούν την κυβέρνηση της αριστείας και τον κρατικό μηχανισμό για απόλυτη ανικανότητα.
Και πως να μην τους κατηγορούν όταν μια απλή χιονόπτωση καταφέρνει για ώρες να εγκλωβίσει χιλιάδες οδηγούς στους δρόμους, να αφήσει νοικοκυριά στο σκοτάδι και στο κρύο, να επιβάλλει καθολικό lockdown στην πρωτεύουσα ενός κατά τα άλλα ευρωπαϊκού κράτους εν έτει 2022.
Αλήθεια, είναι όντως τόσο ανίκανοι και ανόητοι;
Oλοι γνωρίζαμε μέρες τώρα για τη σφοδρή χιονόπτωση που θα έπληττε τη χώρα από τα ξημερώματα της Δευτέρας, ενώ είχαμε προλάβει και να τη βαφτίσουμε και να σατιρίσουμε αρκετά το όνομα της.
Αυτή τη φορά μάλιστα, η πρόγνωση του καιρού ήταν ακριβέστατη τόσο στο χρόνο, όσο και στον τόπο εκδήλωσης των φαινομένων. Κανείς δε μπορούσε να πει πως δε γνώριζε ή πως δεν είχε χρόνο να προετοιμαστεί.
Και όμως για μία εισέτι φορά καμιά προετοιμασία δεν έγινε, κανένα αντανακλαστικό δε λειτούργησε.
Πρόκειται για ανικανότητα ή για ανοησία; Τίποτα από όλα αυτά.
Πρόκειται για εγκληματική και απροκάλυπτη αδιαφορία με σκοπό την κερδοφορία.
Αυτό που στην πραγματικότητα κρύβεται πίσω από την απραξία είναι η αξιολόγηση του κόστους ευκαιρίας, η εκτίμηση και διαχείριση κινδύνων, είναι ο καπιταλισμός (ηλίθιε…)!
Απόδειξη όλων των παραπάνω είναι πως αυτή τη φορά στο επίκεντρο βρέθηκε ένας ιδιωτικός αυτοκινητόδρομος που κατά τα άλλα είναι ο πιο σύγχρονος, ο πιο ασφαλής, το πρότυπο των οδικών μετακινήσεων, μα πάνω απ’ όλα είναι επιχείρηση, είναι ανώνυμη εταιρεία, είναι πλουτοπαραγωγική μονάδα.
Για να παράξει πλούτο, πρέπει να έχει κέρδη και για να έχει κέρδη πρέπει τα έξοδα να είναι πολύ λιγότερα από τα έσοδα.
Τα εκχιονιστικά μηχανήματα, οι αλατιέρες, οι εκσκαφείς και τα λοιπά εργαλεία έχουν τεράστια κόστη απόκτησης, συντήρησης και λειτουργίας. Επιπλέον απαιτούν εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό.
Ολα τα παραπάνω είναι λειτουργικά κόστη, ήτοι έξοδα και μάλιστα διόλου ευκαταφρόνητα.
Η επιχείρηση λοιπόν που κατασκεύασε και διαχειρίζεται τον συγκεκριμένο αυτοκινητόδρομο έχει προ πολλού εκτιμήσει τον κίνδυνο του αποκλεισμού λόγω σφοδρής χιονόπτωσης και αποφάσισε πως δε θα κάνει τίποτα γι’ αυτό.
Για ποιο λόγο; Είναι απλό.
Πόσες φορές χιονίζει στην Αττική; Ελάχιστες. Και από αυτές τις ελάχιστες, πόσες φορές το στρώνει; Ακόμα λιγότερες.
Αρα μιλάμε για έναν κίνδυνο που ίσως εμφανιστεί μία φορά το χρόνο. Αξίζει τον κόπο να επενδύσουμε τόσα εκατομμύρια ευρώ σε έναν τόσο σπάνιο κίνδυνο;
Οχι, διότι αυτό θα μείωνε σημαντικά τα (υπερ)κέρδη της επιχείρησης σε ετήσια βάση.
Αντιθέτως αν προκύψει ο κίνδυνος αυτός και εγκλωβιστούν οχήματα στον αυτοκινητόδρομο, συμφέρει καλύτερα μια εφάπαξ αποζημίωση, η οποία μάλιστα θα λειτουργήσει και ως διαφήμιση για την εταιρεία.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο πράττουν οι (ιδιωτικές) εθνικές οδοί, οι νομαρχίες, οι δήμοι και εν γένει το κράτος. Συμπεριφέρονται ως επιχειρήσεις.
Εχουν προ πολλού ξεπουλήσει τον εξοπλισμό τους, έχουν μειώσει στο ελάχιστο το προσωπικό τους και δουλεύουν με εργολάβους, εάν και εφόσον υπάρχουν λεφτά στο ταμείο για να τους πληρώσουν.
Αν όχι αδυνατούν να πράξουν και μένουν στο έλεος του καιρού να παρατηρούν ως θεατές.
Ετσι λειτουργούν οι επιχειρήσεις, με γνώμονα πάντα το κέρδος. Ετσι δουλεύει ο καπιταλισμός. Δεν έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, αλλά το κέρδος των κεφαλαιοκρατών. Μόνο ο σοσιαλισμός έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο.
Και αυτό σημαίνει στην πράξη, δημόσιοι δρόμοι, δημόσιες δομές πολιτικής προστασίας, εξειδικευμένο κρατικό εργατικό δυναμικό, υλικοτεχνικές υποδομές, εξοπλισμός έκτακτης ανάγκης κ.ο.κ.
Ολα αυτά για να υπάρχουν και για να λειτουργούν απαιτούνται πόροι. Και για να διατεθούν οι πόροι αυτοί, πρέπει το κράτος να μη συμπεριφέρεται ως επιχείρηση, αλλά ως θεσμός που εξυπηρετεί αδιάκοπα τις ανάγκες των πολιτών, ο μοναδικός δηλαδή λόγος ύπαρξής του.
Για να συνοψίσουμε, είναι απολύτως δικαιολογημένη και κατανοητή η αγανάκτηση του κόσμου και όλων εκείνων που κατηγορούν την άριστη κυβέρνησή μας και το επιτελικό της κράτος για ανικανότητα και ολιγωρία.
Ωστόσο δεν είναι μήτε ανίκανοι, μήτε ανόητοι, διότι αυτά είναι δικαιολογίες που θέλουν να τους αποδίδουμε για να κρύψουν την πραγματικότητα.
Είναι απλά υπηρέτες του κεφαλαίου που έχουν ξεπουλήσει όλη την κρατική περιουσία στους ιδιώτες. Και εκείνοι με τη σειρά τους είναι απλά καπιταλιστές που αδιαφορούν για όλα μπροστά στο κέρδος.
Μην ξεγελιέστε λοιπόν πως ο Μητσοτάκης είναι ανίκανος. Είναι κάτι χειρότερο, υπηρέτης των καπιταλιστών και μάλιστα το παραδέχεται κιόλας.
Αυτά θυμηθείτε τα την ώρα της κάλπης…
Πηγή: Ημεροδρόμος
