Ψέματα σχετικά με την ιστορία της ΕΣΣΔ – Μέρος 2ο
Ο Ρόμπερτ Κόνκουεστ κι η αλήθεια μισό αιώνα μετά
Συνέχεια από το 1ο Μέρος
Η ναζιστική εκστρατεία παραπληροφόρησης για την Ουκρανία δεν σταμάτησε με την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τα ναζιστικά ψέματα χρησιμοποιήθηκαν από την CIA και την MI5, και κατείχαν πάντοτε προεξέχουσα θέση στον πόλεμο προπαγάνδας ενάντια στη Σοβιετική Ένωση.
Το αντικομμουνιστικό κυνήγι μαγισσών του Μακάρθι μετά τον Β’ ΠΠ αναπαρήγαγε τις ιστορίες των εκατομμυρίων νεκρών εξαιτίας του λιμού στην Ουκρανία.
Το 1953 ένα βιβλίο σε αυτό το θέμα δημοσιεύθηκε στις ΗΠΑ.
Αυτό το βιβλίο είχε τίτλο:
«Η Μαύρη Βίβλος του Κρεμλίνου» (Black Deeds of the Kremlin).
Η έκδοσή του χρηματοδοτήθηκε από ουκρανούς πρόσφυγες στις ΗΠΑ, ανθρώπους που είχαν συνεργαστεί με τους Ναζί στο Β’ Π.Π. και στους οποίους η αμερικανική κυβέρνηση έδωσε πολιτικό άσυλο, παρουσιάζοντας τους στον κόσμο ως «δημοκράτες».
Ψέματα σχετικά με την ιστορία της ΕΣΣΔ – Μέρος 2ο
Οταν ο Ρήγκαν εκλέχτηκε πρόεδρος των ΗΠΑ και άρχισε την αντικομμουνιστική σταυροφορία του τη δεκαετία του ’80, η προπαγάνδα για τα εκατομμύρια που πέθαναν στην Ουκρανία αναβίωσε.
Το 1984 ένας καθηγητής του Χάρβαρντ δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο:
«Η ζωή στη Ρωσία» (Human Life in Russia),
που επαναλάμβανε όλες τις ψεύτικες πληροφορίες που παρήχθησαν από τον Όμιλο Hearst το 1934.
Εκεί, βρίσκαμε τα ναζιστικά ψέματα και τις παραποιήσεις της δεκαετίας του ‘30 αναγεννημένα, αλλά αυτή τη φορά με το κύρος που προσδίδει η υπογραφή ενός αμερικανικού πανεπιστημίου.
Αλλά υπήρχε και συνέχεια.
Το 1986 ακόμα ένα βιβλίο εμφανίστηκε για το θέμα, με τίτλο:
«Η Συγκομιδή της Θλίψης» (The Harvest of Sorrow),
που γράφτηκε από ένα πρώην μέλος της βρετανικής μυστικής υπηρεσίας, τον Robert Conquest, τώρα καθηγητή στο πανεπιστήμιο Stamford της Καλιφόρνιας.
Για «την εργασία του» στο βιβλίο αυτό, ο Conquest έλαβε 80.000 δολάρια από την «Εθνική Οργάνωση Ουκρανίας».
Αυτή η ίδια οργάνωση πλήρωσε επίσης για μια ταινία που βγήκε το 1986 με τίτλο:
«Συγκομιδή της Απελπισίας» (Harvest of Despair),
στην οποία, μεταξύ άλλων, χρησιμοποιήθηκε το υλικό από το βιβλίο του Conquest.
Στο μεταξύ ο αριθμός των ανθρώπων που υποστηρίχτηκε στις ΗΠΑ ότι είχαν χάσει τις ζωές τους στην Ουκρανία εξαιτίας του λοιμού από τα 6 (!) ανέβηκε στα 15 (!!) εκατομμύρια!
Εντούτοις οι «πληροφορίες» αυτές του Ομίλου Hearst, που αναπαράχθηκαν σε βιβλία και ταινίες, ήταν ολότελα ψεύτικες.
Ο καναδός δημοσιογράφος, Douglas Tottle αποκάλυψε λεπτομερώς τις παραποιήσεις στο βιβλίο του:
«Απάτη, λιμός και φασισμός – O μύθος της ουκρανικής γενοκτονίας από τον Χίτλερ στο Χάρβαρντ» (Fraud, famine and fascism – The Ukrainian genocide myth from Hitler to Harvard),
που εκδόθηκε στο Τορόντο το 1987.
Μεταξύ άλλων, ο Tottle απέδειξε ότι το χρησιμοποιούμενο φωτογραφικό υλικό, οι τρομακτικές φωτογραφίες που έδειχναν λιμοκτονούντα παιδιά, είχαν ληφθεί από δημοσιεύματα του 1922, σε μία εποχή που εκατομμύρια ανθρώπων πέθαιναν από πείνα και τον πόλεμο, επειδή 8 ξένοι στρατοί είχαν εισβάλει στη Σοβιετική Ένωση[1] κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου του 1918-1921.
Ο Tottle παρουσιάζει τα γεγονότα σχετικά με τον Λιμό του 1934 και εκθέτει τα ψέματα που δημοσιεύονταν στον Ομιλο Hearst.
Ενας δημοσιογράφος του Ομίλου είχε αναλάβει για χρόνια την αποστολή ρεπορτάζ και φωτογραφιών από τις περιοχές του υποτιθέμενου λιμού.
Αυτός ήταν ο Thomas Walker, ένα άτομο που δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στην Ουκρανία και στη Μόσχα είχε πάει μόλις για 5 ημέρες.
Αυτό το γεγονός αποκαλύφθηκε από τον Louis Fisher, ανταποκριτή στη Μόσχα, της «The Nation», μιας αμερικανικής εφημερίδας.
Ο Fisher επίσης αποκάλυψε ότι ο δημοσιογράφος M. Parrott, ο πραγματικός ανταποκριτής του ομίλου Hearst στη Μόσχα, είχε στείλει ρεπορτάζ σχετικά με την πολύ καλή συγκομιδή που επιτεύχθηκε από τη Σοβιετική Ένωση το 1933 και την πρόοδο της Ουκρανίας που δεν δημοσιεύθηκαν ποτέ.
Ο Tottle αποδεικνύει επίσης ότι ο δημοσιογράφος που έγραψε τις εκθέσεις σχετικά με τον υποτιθέμενο Λιμό της Ουκρανίας, ο «Thomas Walker», που στην πραγματικότητα λεγόταν Robert Green, ήταν ένας κατάδικος που είχε δραπετεύσει από μια φυλακή του Κολοράντο!
Αυτός ο Walker, ή Green, συνελήφθη όταν επέστρεψε στις ΗΠΑ κι όταν εμφανίστηκε στο δικαστήριο, παραδέχθηκε ότι δεν πήγε ποτέ στην Ουκρανία.
ΌΟα τα ψέματα όμως σχετικά με τους νεκρούς εκατομμυρίων του λιμού στην Ουκρανία στη δεκαετία του ’30, που δήθεν προκλήθηκε από τον Στάλιν αποκαλύφθηκαν μόλις το 1987!
Ομως ο Hearst, οι Ναζί, ο πράκτορας Κόνκουεστ και άλλοι είχαν ήδη «ποτίσει» εκατομμύρια ανθρώπων με τα ψέματα και τα πλαστά ρεπορτάζ τους.
Ακόμη και σήμερα οι ιστορίες του ναζιστή Hearst επαναλαμβάνονται σε φρεσκοδημοσιευμένα βιβλία επ’ αμοιβή!
Ο Ομιλος Hearst, έχοντας μονοπωλιακή θέση στις ΗΠΑ, και κατέχοντας τα πρακτορεία ειδήσεων ανά τον κόσμο, ήταν το μεγάλο φερέφωνο της Γκεστάπο.
Σε έναν κόσμο κάτω από την εξουσία του μονοπωλιακού κεφαλαίου, ήταν δυνατό για τον Hearst να μετατρέψει τα ψέματα της Γκεστάπο σε «αλήθειες», που αναπαράγονται από δεκάδες εφημερίδων, των ραδιοσταθμών και, αργότερα, των τηλεοπτικών καναλιών, παγκοσμίως.
Οταν η Γκεστάπο διαλύθηκε, ο βρώμικος πόλεμος προπαγάνδας ενάντια στο σοσιαλισμό και τη Σοβιετική Ένωση συνεχίστηκε από την CIA.
Οι αντικομμουνιστικές εκστρατείες του αμερικανικού Τύπου δεν μειώθηκαν στο ελάχιστο. Η επιχείρηση συνεχίστηκε όπως πριν, πρώτα υπό την διεύθυνση της Γκεστάπο και αργότερα από την CIA.
Ο Ρόμπερτ Κόνκουεστ στην καρδιά των μύθων
Αυτό το άτομο, που τόσο ευρέως αναφέρεται στον αστικό Τύπο, αξίζει κάποια συγκεκριμένη προσοχή σε αυτό το σημείο.
Ο Ρόμπερτ Κόνκουεστ είναι ένας από τους δύο συντάκτες που έχουν γράψει τα περισσότερα σχετικά με τα εκατομμύρια νεκρών στη Σοβιετική Ενωση.
Είναι ο δημιουργός όλων των μύθων που έχουν διαδοθεί σχετικά με τη Σοβιετική Ένωση μετά το Β’ ΠΠ.
Ο Κόνκουεστ έγινε αρχικά γνωστός από τα βιβλία του «Ο μεγάλος Τρόμος» (The Great Terror – 1969) και «Η συγκομιδή της θλίψης» (Harvest of Sorrow – 1986).
Ο Κόνκουεστ γράφει για εκατομμύρια νεκρών από λιμό στην Ουκρανία, στα στρατόπεδα εργασίας gulag και κατά τη διάρκεια των περίφημων Δικών της Μόσχας (1936-38),
χρησιμοποιώντας ως πηγές πληροφοριών αυτοεξόριστους Ουκρανούς που ζούσαν στις ΗΠΑ, που ανήκουν σε δεξιά κόμματα, ανθρώπους που είχαν συνεργαστεί με τους Ναζί στο Β’ ΠΠ..
Πολλοί από τους ήρωες του Κόνκουεστ ήταν γνωστοί ως εγκληματίες πολέμου που οδήγησαν και συμμετείχαν στη γενοκτονία του εβραϊκού πληθυσμού της Ουκρανίας το 1942.
Ενας από αυτούς τους ανθρώπους ήταν ο Mykola Lebed, που καταδικάστηκε ως εγκληματίας πολέμου μετά το Β’ ΠΠ.
Ο Lebed ήταν προϊστάμενος ασφάλειας στο Lvov κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής κατοχής και διηύθυνε τις φοβερές διώξεις των Εβραίων που πραγματοποιήθηκαν το 1942.
Το 1949 η CIA φυγάδευσε τον Lebed στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου εργάστηκε ως πηγή παραπληροφόρησης.
Το ύφος των βιβλίων του Κόνκουεστ είναι το ύφος βίαιου και χυδαίου αντικομμουνισμού.
Στον «Μεγάλο Τρόμο» ο Κόνκουεστ υποστηρίζει ότι εκείνοι που πέθαναν εξαιτίας λιμού στη Σοβιετική Ένωση μεταξύ του 1932-33 ήταν 5 – 6 εκατομμύρια, οι μισοί δε από αυτούς στην Ουκρανία.
Αλλά το 1983, κατά τη διάρκεια της αντικομμουνιστικής σταυροφορίας του Ρήγκαν, ο Κόνκουεστ είχε επεκτείνει χρονικά την πείνα μέχρι το 1937 αυξάνοντας τον αριθμό των θυμάτων σε 14 εκατομμύρια!
Τέτοιοι ισχυρισμοί έμελε να ανταμειφθούν καλά:
Το 1986 προσελήφθη από το Ρήγκαν για να γράψει το υλικό για την προεδρική καμπάνια που στόχευε στην προετοιμασία των Αμερικανών για μια σοβιετική εισβολή(!).
Το εν λόγω κείμενο είχε τίτλο:
«Τι να κάνετε όταν έρθουν οι Ρώσοι – Οδηγός Επιβίωσης!»
Παράξενες κινήσεις από καθηγητή Ιστορίας…
Το παρελθόν του Κόνκουεστ αποκαλύφθηκε από την Guardian της 27ης Ιανουαρίου 1978 σε ένα άρθρο που τον προσδιόριζε ως πρώην πράκτορα στο τμήμα παραπληροφόρησης της βρετανικής μυστικής υπηρεσίας, δηλαδή το ερευνητικό τμήμα πληροφοριών (IRD).
Η IRD ήταν ένα τμήμα που οργανώθηκε το 1947 (αρχικά ονομαζόταν «Κομμουνιστικό Γραφείο Πληροφοριών») του οποίου κύριος στόχος ήταν να καταπολεμηθεί η κομμουνιστική επιρροή σε όλο τον κόσμο με την «εμφύτευση» τέτοιων ιστοριών μεταξύ πολιτικών, δημοσιογράφων κι άλλων που ήταν σε θέση να επηρεάσουν την κοινή γνώμη.
Οι δραστηριότητες της IRD ήταν πολύ εκτεταμένες, τόσο στη Μεγάλη Βρετανία όσο και στο εξωτερικό.
Οταν η IRD έπρεπε να διαλυθεί τυπικά το 1977, ως αποτέλεσμα της αποκάλυψης των σχέσεών της με την ακροδεξιά, αποκαλύφθηκε πως:
Στη Μεγάλη Βρετανία περισσότεροι από 100 γνωστούς δημοσιογράφους είχαν σχέσεις με την IRD, η οποία τους παρείχε συχνά το υλικό για τα άρθρα τους.
Αυτό ήταν ο κανόνας σε πολλές σημαντικές βρετανικές εφημερίδες, όπως:
- The Financial Times,
- The Times,
- Economist,
- Daily Mail,
- Daily Mirror,
- The Express,
- The Guardian κ.α.
Τα στοιχεία που παραθέτει η Guardian μας δίνουν μια ένδειξη ως προς τον τρόπο με τον οποίο οι μυστικές υπηρεσίες είναι σε θέση να χειριστούν τις ειδήσεις που φθάνουν στο ευρύ κοινό.
Ο Κόνκουεστ εργάστηκε για την IRD από όταν ιδρύθηκε έως το 1956.
«Εργασία» του ήταν να συμβάλει στην κατασκευή της «Μαύρης Ιστορίας» της Σοβιετικής Ένωσης που παρουσιάστηκε ως πραγματικότητα και που διανεμήθηκε μεταξύ των δημοσιογράφων και άλλους ικανούς να επηρεάσουν την κοινή γνώμη.
Αφότου είχε αφήσει τυπικά την IRD, ο Conquest συνέχισε να γράφει τα βιβλία που προτάθηκαν από την IRD, με τη μυστική υποστήριξη υπηρεσιών.
Το βιβλίο «Ο Μεγάλος Τρόμος» με θέμα την ταξική σύγκρουση που πραγματοποιήθηκε στη Σοβιετική Ενωση το 1937, στην πραγματικότητα ήταν μια συρραφή κειμένων που είχε συντάξει κατά τη διάρκεια της θητείας του στις μυστικές υπηρεσίες.
Το βιβλίο δημοσιεύθηκε με τη βοήθεια της IRD.
Το ένα τρίτο των βιβλίων αγοράστηκε από τις εκδόσεις Praeger, που έγιναν γνωστές για τη δημοσίευση κειμένων προερχόμενων από τις πηγές της CIA.
Το βιβλίο του Κόνκουεστ προορίστηκε για τους «χρήσιμους ανόητους», όπως οι πανεπιστημιακοί καθηγητές και οι άνθρωποι που εργάζονται στον Τύπο, το ραδιόφωνο και την TV, που εξασφαλίζουν ώστε τα ψέματα του Κόνκουεστ και της Ακροδεξιάς να συνεχίζονται να διαδίδονται σε μεγάλες μάζες πληθυσμού.
Ως και σήμερα ο Κόνκουεστ παραμένει για τους αστούς ιστορικούς μια από τις σημαντικότερες πηγές υλικού στη Σοβιετική Ένωση.
Συνεχίζεται με το 3ο Μέρος
Σημείωση:
[1]. Μετά την επανάσταση των Μπολσεβίκων το 1917 δεκατέσσερα κράτη (όχι οκτώ) συνασπίστηκαν και εισέβαλαν στην Ρωσία στο πλευρό των Λευκών με σκοπό να καταπνίξουν την επανάσταση των Μπολσεβίκων. Στον συνασπισμό αυτό συμμετείχε με στρατό και η Ελλάδα με απόφαση του Ελ. Βενιζέλου.
Τελικά οι Μπολσεβίκοι νίκησαν και τους Λευκούς και τους ξένους εισβολείς.
Mario Sousa,
Μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Σουηδίας
Πηγή: Mariossousa.se
Το άρθρο βρίσκεται μεταφρασμένο κι εδώ…
Επιμέλεια: Ροβεσπιέρος
