Oταν οι ΗΠΑ νικήθηκαν από τους Μπολσεβίκους – Μέρος 1ο
Στις 2 Απριλίου 1920 ολοκληρώνεται η εκκαθάριση της Σιβηρίας και της σοβιετικής Απω Ανατολής από τα αμερικανικά στρατεύματα που συμμετείχαν στην ιμπεριαλιστική επέμβαση 14 κρατών (μεταξύ τους και η Ελλάδα) κατά της επαναστατημένης Ρωσίας.
Χιλιάδες Αμερικανοί στρατιώτες που στάλθηκαν για να φυλάξουν στρατιωτικές αποθήκες από τους Γερμανούς, διατάχτηκαν να πολεμήσουν τους Μπολσεβίκους…
Παιδιά της εργατικής τάξης, εργάτες γης και αγρότες, στην πλειοψηφία τους από το Ντιτρόιτ επιστρατεύτηκαν και εκπαιδεύτηκαν άρον – άρον για να πολεμήσουν ενάντια στους Γερμανούς στην λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου τον Ιούλιο του 1919.
Το μυστικό ήταν επτασφράγιστο. Ο στόχος των Ιμπεριαλιστών ήταν να πνίξουν την επανάσταση των Μπολσεβίκων. Την Επανάσταση του Λένιν.
Τα ερωτήματα τους έπνιγαν.
Τι δουλειά έχουμε εμείς εδώ; Γιατί δεν τους αφήνουμε να λύσουν τα δικά τους προβλήματα όπως ξέρουν οι ίδιοι; Γιατί μας εξαπάτησαν;
Συμπάθησαν τον αγώνα των Bolos, όπως έλεγαν τους Μπολσεβίκους. Τα ερωτήματα έγιναν διαμαρτυρία που έφτασε μέχρι την εξέγερση ή την ανακωχή με τους Μπολσεβίκους χωρίς τους αξιωματικούς.
Πολλοί άφησαν τα κόκαλά τους στην παγωμένη γη, στους -50 βαθμούς και στους βάλτους.
Η επίσημη Αμερική ποτέ δεν παραδέχτηκε πως έστειλε τον στρατό της εναντίον των Μπολσεβίκων.
Ήταν η πρώτη φορά που Αμερικάνοι στρατιώτες βρέθηκαν απέναντι σε Ρώσους και έχασαν. Δεν ήταν όμως όποιοι κι όποιοι. Ήταν επαναστάτες και το δίκιο ήταν μαζί τους.
Υπερασπιζόταν την πατρίδα τους και την Επανάσταση και έτσι νίκησαν τους Αμερικάνους, τους Βρετανούς, τους Γάλλους, τους Λευκούς και απελευθέρωσαν την χώρα τους.
Στην σειρά των αναρτήσεων που είναι βασισμένη στα άρθρα του Michael M. Phillips θα δούμε, με έναν αφελή αμερικάνικο τρόπο αφήγησης, απολίτικο πολλές φορές, να βγαίνει η αλήθεια μέσα από την απάτη αλλά και τον θάνατο νέων ανθρώπων σε μια αποστολή που δεν είχε καμία σχέση με την υπεράσπιση της πατρίδας τους ή με άλλα ιδανικά.
Ηταν μια ιμπεριαλιστική απόβαση!
«Στα τέλη του Φεβρουαρίου 1919, οι στρατιώτες του Β’ τάγματος του 339ου Συντάγματος του Αμερικάνικου εκστρατευτικού σώματος έφτασαν στα οριά τους όταν η δράση έδωσε τη θέση της στην ανταρσία.
Οι Αμερικανοί στρατιώτες νόμιζαν πως θα αντιμετωπίσουν τους Γερμανούς στο Δυτικό Μέτωπο.
Όμως τρεις μήνες μετά την ανακωχή της 11 Νοεμβρίου όπου έληξε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ακόμη πολεμούσαν τους επαναστάτες Μπολσεβίκους στην Ρωσία στον παγωμένο Βορρά.
Δεκάδες συναδελφοί τους είχαν υποκύψει από γρίπη στο ταξίδι στη θάλασσα για το ρωσικό λιμάνι του Αρχάγγελου.
Άλλοι είχαν σκοτωθεί στη μάχη με έναν εχθρό, οπλισμένο με την τοπική γνώση στα μονοπάτια και τα χωριά.
Πληγωμένοι Αμερικάνοι είχαν παγώσει μέχρι θανάτου περιμένοντας διάσωσης στα χιονισμένα δάση».
Αυτός είναι ο πρόλογος του άρθρου του Michael M. Phillips στην Wall Street Journal.
«Κατά τη διάρκεια της περιπέτειας τους και ιδιαίτερα τον χειμώνα, τα Αμερικανικά στρατεύματα αισθάνθηκαν παραπλανημένα από την κυβέρνησή τους, εξαπατημένοι από τους αξιωματικούς, κακοποιημένοι από τους συμμάχους και νικημένοι από τον αντίπαλο, πολεμώντας σε έναν πόλεμο που είχε ήδη τελειώσει.
Πολλοί Αμερικανοί έδειξαν γενναιότητα και ανδρεία στους βάλτους με την κατεψυγμένη λάσπη και στα δάση από πεύκα γύρω από τον Αρχάγγελο. Άλλοι ενέδωσαν στον πειρασμό της εξέγερσης.
Η δυσαρέσκεια βγήκε στην επιφάνεια όταν οι άνδρες συνειδητοποίησαν ότι ο στρατός δεν είχε αρκετά τρόφιμα για να τους κρατήσουν μέχρι την επόμενη ημερομηνία διανομής.
«Ειιι συνάδελφοι. Ας αφήσουμε την καταραμένη γκρίνια και ας κάνουμε κάτι»
αναφώνησε ο Bill Henkelman σύμφωνα με τους άλλους στρατιώτες.
Ο Henkelman και τρεις άλλοι συνέταξαν ένα τελεσίγραφο προς τον διοικητή του συντάγματος.
«Αν δεν αποσυρθούμε από το μέτωπο μέχρι τις 15 Μαρτίου 1919, έγραφαν οι στρατιώτες, είμαστε αποφασισμένοι να αρνηθούμε να κινηθούμε εναντίον του εχθρού».
Ο Henkelman, που ήταν βαφέας αμαξωμάτων σε αυτοκινητοβιομηχανία στο Ντιτρόϊτ πριν στρατολογηθεί, δήλωσε πως θα διασχίσει τις γραμμές του εχθρού μόνος, μεταφέροντας λευκή σημαία.
Θα καλούσε σε γιορτή αποχαιρετισμού τους Μπολσεβίκους. Κατόπιν αυτός και οι άλλοι εξεγερμένοι θα αποχωρούσαν από το μέτωπο.
Τέσσερις ημέρες αργότερα, οι αξιωματικοί του στρατού των ΗΠΑ αντέδρασαν.
Παρέπεμψαν τον Henkelman στο στρατοδικείο με την κατηγορία της προδοσίας, λιποταξίας και ανταρσίας, εγκλήματα που τιμωρούνται με θάνατο.
Κατά την ανάκριση, έσκισε την μπλούζα του και έδειξε το στήθος του στους ανακριτές:
«Κοιτάξτε τις ψείρες, την βρωμιά,την δυσωδία. Είμαστε μισοπεθαμένοι από την πείνα, αλλά κανένας από σας δεν έχει ψείρες ούτε υποφέρει από την πείνα»,
είπε στην υπεράσπισή του».
Συνεχίζεται με το 1ο Μέρος
Πηγή: Ατέχνως
